2023-03-04
Zaterdag 3 speelt bizarre wedstrijd
Grijspkerk 6 – Rood Zwart Baflo zat 3
Ik heb in mijn lange voetbalcarrière veel meegemaakt maar afgelopen zaterdag was toch wel weer heel bijzonder. De eerste voortekenen waren al onmiskenbaar, want in de voorbereiding moest er het nodige geknipt en geplakt worden om een elftal samen te stellen. Dit leverde uiteindelijk een mix van spelers op uit alle gelederen van de zaterdag-, jeugd- en zondagafdeling. Bij aanvang waren er precies 11 spelers aanwezig en de hoop was dat er voor de tweede helft de nodige versterking kon worden opgetrommeld door spelers van zaterdag 2 en SJO O-19.
Het leek wel een vreemdelingenlegioen maar ondanks dat was het begin veelbelovend. De roodzwarten wisten elkaar al snel in de wedstrijd goed te vinden en zetten de ene na de andere leuke combinatie op. Vooral over de rechtervleugel waren Patrick en Steve een ware plaag voor hun opponenten. Ondanks de vele prachtige voorzetten wilde de bal echter telkens niet goed vallen. De beste kans was in deze fase voor Patrick die na een goede aanval alleen voor de keeper kwam te staan. De goalie redde op de inzet van dichtbij bekwaam met de voeten, al leek hij geen idee te hebben hoe hij dit voor elkaar kreeg.
Grijpskerk stelde er eigenlijk weinig tegenover en wist slechts twee keer gevaar te stichten door uit een moeilijke hoek te proberen op het doel van Jesper Weening te schieten. Beide pogingen gingen zonder gevaar ver over en naast. Er leek dus geen enkel gevaar aan de lucht en eigenlijk was het een kwestie van tijd voordat de roodhemden zouden gaan scoren.
Toch zou het anders lopen. Na een uittrap van de keeper werd de bal gedragen door de wind. Het speeltuig stuiterde in eerste instantie hoog op en leek ongehinderd richting het doel van de roodzwarten te gaan. Laatste man Buma en keeper Weening waren het er uiteindelijk niet over eens wie de bal moest oppikken en zagen tot hun schrik ineens een speler van de thuisploeg tussen hen in opduiken. Met een subtiele voetbeweging lag de bal plotseling in het net en stonden de roodzwarten met 1-0 achter. Het ongeloof over de achterstand was in de fase hierna van de gezichten van de Bafloërs af te lezen.
Ondanks de achterstand pakte men het spel snel weer op en werd de tegenstander via knappe combinaties opnieuw met de rug tegen de muur gezet. De thuisploeg liep letterlijk en figuurlijk van het kastje naar de muur, maar de mannen van het derde kregen het speeltuig maar niet tegen de touwen aan. Juist toen het een beetje belachelijk begon te worden viel het doelpunt toch. Deze keer niet uit een vloeiende aanval maar uit een heerlijk genomen hoekschop. De bal viel bij de tweede paal perfect op het hoofd van Theun van der Veen, die keurig het karwei wist af te maken.
Met de 1-1 waren de verhoudingen weer hersteld en ging zaterdag 3 wederom op zoek naar meer. De tegenstander wist eigenlijk niet waar men het zoeken moest en beperkte zich tot het tegenhouden van hun opponenten. Zelf wist men nauwelijks gevaarlijk te worden en toch stond het vijf minuten na de gelijkmaker ineens 2-1 voor de thuisploeg.
Nadat de bal op de rechtervleugel werd onderschept lag er wat ruimte achter de verdediging van de roodzwarten. Via een snelle uitval mocht er zomaar alleen op doelman Weening afgelopen worden en wist de spits ijskoud de bal in het hoekje te leggen. Het ongeloof droop van de gezichten van de roodzwarten af. Twee gelukte aanvallen, twee doelpunten terwijl men zelf al de tel was kwijtgeraakt over het aantal pogingen voor het vijandelijke doel.
Ondanks de achterstand werd er nauwelijks op elkaar gescholden en werd de energie op de juiste manier omgezet in een reeks van knap opgezette aanvallen. Helaas was de ene keer de bal een millimeter te hoog, de andere keer stond er een been van keeper of verdediger in de weg en af en toe stond het vizier in de voorhoede niet al te zuiver gericht. Het werd op den duur om van te wanhopen.
Zeker toen een kwartier voor de rust de thuisploeg zowaar op een 3-1 voorsprong kwam. Omdat men met man en macht aan het aanvallen was moest men achterin af en toe wat ruimte weggeven. Nadat de bal werd onderschept mocht Grijpskerk opnieuw een aanval wagen. De spits zag echter al wel in dat de weg nog lang was en besloot vanaf dik twintig meter maar eens uit te halen. Tot verbazing van iedereen op het veld zeilde het zondagsschot, op de zaterdag, over doelman Weening heen vlak onder de lat door in het doel.
In het laatste minuten voor de rust werd de druk door de roodzwarten nogmaals opgevoerd en golfde een waar spervuur van aanvallen op de goal van de tegenstander af. Het ronde projectiel leek wel behekst want het doelpunt wilde maar niet vallen. Vooral Steven Doornbos leek ondanks een enorme werklust en wil om te winnen vervloekt te zijn. Elke poging van hem ging net over of naast en als het dan al eens lukte om toch op het doel te schieten of te koppen dan was de poging te zwak of werd er door een speler of de doelman op de lijn gered.
In de pauze werd weinig gezegd. Waarschijnlijk waren de voetballers te verbaasd om elkaar van commentaar te voorzien, bovendien was de verwachte versterking vanuit het tweede aangekomen en moest men wat wisselingen doorvoeren. De tweede helft begon eigenlijk zoals de eerste was afgelopen. Er was slechts één ploeg die voetbalde en de andere kon niets anders dan verdedigen en hopen op een sporadische uitval.
Na tien minuten viel de verwachte aansluitingstreffer. Nadat de roodhemden al daarvoor enkele kansen had gehad was het tenslotte Sebastiaan Scheffers, die de trekker wist over te halen. De aanvaller werd via de combinatie keurig vrijgespeeld rond het zestienmetergebied en kon daarna hard uithalen. Het leer verdween strak in de linkerbovenhoek en liet de keeper kansloos achter.
Inmiddels was de tweede golf aan versterkingen ook op het veld in Grijpskerk aangekomen in de vorm van enkele speler van de JO-19. Ook voor hen werd een plaatsje ingeruimd en kon de jacht op de gelijkmaker beginnen.
De tegenstander vocht voor wat het waard was, maar wist nauwelijks over de middellijn heen te komen. Laat staan dat het tot een doelpoging of tot aan de doelman wist toe te komen. Opnieuw tot ongeloof van de bankzitters, publiek en het gehele team werd de eerste de beste aanval wederom omgezet in een doelpunt.
Na een razendsnelle counter wist een speler van Grijpskerk de achterlijn te halen en er nog een prachtige voorzet uit te persen. De bal zeilde over alles en iedereen heen en kwam pardoes op het hoofd van de enige tweede spits terecht die van dichtbij de bal onberispelijk in de korte hoek wist te leggen.
De Bafloërs waren nog niet bekomen van de schrik of ook de 5-2 lag al tegen de touwen. Gesterkt door de vorige treffer lukte het de thuisploeg zowaar om voor de vijfde keer voor het doel van de roodzwarten op te duiken. De voorzet leek een eenvoudige prooi voor keeper te worden. De doelman verkeek zich echter op het speeltuig en liet het pardoes door de handen glippen. Het cadeautje werd prompt uitgepakt.
De wedstrijd leek nu beslist. Je zag dat de spelers nu het koppie naar beneden lieten vallen en er was voorzichtig hier en daar wat gemopper te horen. Het geloof op een goed resultaat leek op dat moment erg ver weg. Op de bank feliciteerde men al de wisselspelers van de tegenstander, die nu ook richting de douche liepen. Toch was er nog bijna een half uur te spelen.
Er kwam een sprankje hoop op de gezichten toen een foutje van de keeper aan de andere kant ook voor een treffer zorgde. Ook deze keer was een hoge voorzet en een beetje wind er de oorzaak van dat de doelman zich verkeek op het speeltuig en ook de bal door zijn handen liet glippen. Opnieuw was het Scheffers die zijn geluk niet op kon en het speeltuig van dichtbij in het verlaten doel kon binnentikken.
Zelfs de bankzitters gingen er weer achter staan en in het veld kwam er nieuwe energie vrij. Gedragen door de wind in de rug en een enorm veldoverwicht werd opnieuw geprobeerd om de stand een dragelijker aanzien te geven, aan winst werd nog niet eens gedacht maar misschien zat er nog een gelijkspelletje in.
Grijpskerk wankelde en was zichtbaar kapot gespeeld, men moest steeds verder terug en greep zo nu en dan in met overtredingen om de ontketende roodzwarten van het lijf te houden. Met groot vertoon van macht golfde nu de ene na de andere aanval richting het doel. Uit een hoekschop viel nu de aansluitingstreffer te vieren. Wie anders dan de kopsterke Patrick Rutgers torende bij de corner hoog boven iedereen uit en kopte van dichtbij de 5-4 binnen.
De wedstrijd was echter nog lang niet afgelopen. Nog steeds was er ruim een kwartier te spelen en dus werden de mouwen nog eens opgestroopt en werd er met nieuw elan gezocht naar meer. Grijpskerk kon nu niets meer doen dan tegenhouden en dat was dan ook precies wat men deed. Op allerlei manieren zocht men naar rust maar kreeg dit geen moment. De roodzwarten hadden hun tegenstanden bij de keel en werden ondersteund door een zeer goed leidende scheidsrechter. De man in het zwart floot goed en alert en liet zich niet door het gepraat van anderen van de wijs brengen.
De Bafloërs kregen een vrije trap op een dik twintig meter van het doel na een stevige overtreding op Jesper Weening. Na enig overleg viel de beslissing en mocht Jildert Dotinga zich met deze taak belasten. Het bleek een zeer goede beslissing want de bal verdween gedragen door de wind hard langs de keeper in de vrije hoek. De gelijkmaker was een feit en nog steeds was er voldoende tijd voor meer.
Vanaf de aftrap ging zaterdag 3 zowaar op jacht naar de overwinning. Wie had dat gedacht na de 5-2? In ieder geval niet de wisselspelers van de tegenstander die na hun douchebeurt nu terug op het veld kwamen en verbaasd naar de stand op het scorebord keken. In de laatste minuten van de wedstrijd mocht er wederom een vrije trap worden genomen. Deze keer was de afstand te groot voor een schot op doel en mocht Jesper Weening het leer voor het doel gooien.
Weening pegelde het ronde projectiel gevaarlijk voor het doel en zag zonder dat iemand nog contact kon maken de bal tegen de touwen uiteen spatten. En zowaar, de roodhemden stonden voor! De laatste minuten had de uitslag zelfs nog groter kunnen worden, maar de ploeg was uiteindelijk dolblij dat de drie punten toch nog mee naar huis konden worden genomen. Een bizarre wedstrijd met een wellicht nog vreemder scoreverloop. Er kan weer een mooi verhaal aan de kleinkinderen worden verteld, want dit hoort zeker in het boek van de legendes en mythen.
Met dank aan Libertus Knol voor de foto’s