RZB zo 2 – Kloosterburen 2

 

Voor de zondagvoetballers is het elke week weer afwachten hoe het kwartje valt. Niet omdat er te weinig spelers zijn, maar wel hoe de wedstrijd gaat verlopen. Voetballen kan men, dat is elke week wel te zien, maar het scorend vermogen is nog altijd voor verbetering vatbaar. Tegenstander Kloosterburen kampt al een paar jaar met hetzelfde probleem. Op voetbalgebied speelt men slim en keurig van achteruit, maar als het op het doelpunten maken aankomt dan lijkt er een vloek op te rusten.

Op het veld was dit manco ook deze keer weer goed te zien bij de beide teams. Het spel speelde zich voornamelijk af rondom de achterhoede en het middenveld terwijl men voorin onmachtig was. Het eerste schot richting het doel kwam pas na twintig minuten spelen en kwam op naam van Christian Bootsman. Ondanks de sporadische kansen was het spel van beide teams verder eigenlijk wel om aan te zien, met veel vechtlust en inzet probeerde men de controle op het middenveld te veroveren.

Na een rommelig begin met veel balverlies en onnauwkeurigheden aan beide zijden kreeg de thuisploeg heel langzamerhand grip op het spel. Na wat speldenprikjes stond het plotseling 1-0 voor de roodzwarten. Niek Lantink was een ware plaaggeest voorin en wist door goed door te jagen de bal te veroveren. Na een ietwat gelukkige actie wist hij de bal af te spelen op Martijn Buma. De gedreven middenvelder ontdeed zich van zijn tegenstander en knalde vervolgens onhoudbaar in de verre hoek.

Met de 1-0 op zak werd het spel van de thuisploeg zienderogend beter en dreigender, toch bleven grote kansen uit. Kloosterburen was veelal onmachtig en ging over op lange halen naar voren. Het leverde nauwelijks kansen op. Vlak voor rust leken de Bafloërs wederom tot scoren te komen. Nadat Martijn Buma vlak voor het zestienmeter gebied onreglementair werd gestuit volgde een vrije trap. De slimme Buma pakte de bal legde deze keurig op de juiste plek neer en hervatte het spel snel. De alert meegekomen Peter Luurtsema pikte het leer op en knalde het onhoudbaar tegen de touwen. De verbouwereerd kijkende Kloosterbuurders keken vragend naar de scheidsrechter en aangezien ook deze zichtbaar in de war was werd de geldige treffer geannuleerd. Het bleef daarom tot aan het rustsignaal bij de verdiende 1-0 stand.

Na de rust was de overmacht van de roodzwarten meer duidelijk te zien, getuige het feit dat keeper van der Veen slechts één keer daadwerkelijk moest vrezen voor een treffer en dit kwam dan ook nog door de eigen verdediging. Na een voorzet werd er wat paniekerig verdedigd en belandde een wilde trap via een boogbal op de eigen lat, al leek doelman van der Veen ook deze bal wel onder controle te hebben. Alle verdere aanvallen van Kloosterburen werden of naast geschoten of een eenvoudige prooi voor de goed verdedigende achterhoede van de Bafloërs.

Zelf grossierden de zondagvoetballers in het missen van kansen. De ene na de andere veelbelovende aanval stuitte of op de knap keepende doelman van Kloosterburen of op het onvermogen van het eigen scorende vermogen. Zo zag Justin van Solkema zijn eerste inzet gestopt door de doelman, zijn tweede inzet klagelijk voorlangs gaan en zijn derde inzet, na een onnauwkeurige breedtepass verloren gaan. Ook Martijn Buma en Christian Bootsman kregen de bal niet meer tussen de palen, zodat het tot aan de negentigste minuut spannend bleef. Je kunt bij een magere voorsprong altijd tegen een verdwaalde voorzet aanlopen en op die manier toch nog punten verspelen, een horrorscenario dat gelukkig deze keer niet uitkwam. De thuisploeg bleef vrij gemakkelijk overeind en kon daarmee opnieuw drie punten aan hun conto bijschrijven waarmee men op dit moment een zeer verdienstelijke vierde plaats op de ranglijst bekleed.