25-05-2022
RZB zo 2 – Usquert 2
De laatste wedstrijd van het seizoen, een wisselvallig seizoen voor de zondagvoetballers van RZB. Men begon met een winstpartij, maar het voetbal was om te huilen en ook daarna was het met pieken en dalen. Na de winterstop werd ineens het heilige vuur gevonden en wist men door een reeks overwinningen een mooie middenmoot positie te veroveren.
Woensdag stond daarom een team met veel zelfvertrouwen op het veld tegen Usquert 1. Oeps, er stond toch Usquert 2 op het programma? Inderdaad, maar de Usquerders schijnen een schrijnend personeelstekort te hebben en traden daarom met een veredeld elftal aan. De mannen van trainer coach Buma konden dus aan de bak. Helaas waren er aan de kant van de Bafloërs de nodige afzeggingen zodat men zelf niet in de originele bezetting kon aantreden, maar vervanging was ook deze keer geen probleem.
Vanaf de aftrap was te merken dat er deze keer een tandje bijgezet moest worden, want Usquert zette de roodzwarten meteen onder druk. Dat was even wennen en menig speler was even van slag zodat er veel balverlies was. Binnen vijf minuten stond het daarom ook al 0-1. Nadat op het middenveld de bal onhandig werd verspeeld kwam Usquert er razendsnel uit en stond men plotseling oog in oog met keeper Bolhuis. De goalie probeerde nog te redden wat te redden viel, maar moest zijn meerdere erkennen in een geplaatste bal van dichtbij.
Een koude douche voor de roodzwarten, die wel probeerden te voetballen, maar het inspelen was dusdanig slecht dat men slechts kort het balbezit kon koesteren. Vooral de rechterzijde van de roodzwarten stond behoorlijk onder druk en Jorrit van Sloten en Peter Luurtsema hadden hun handen meer dan vol om opbouwend te kunnen voetballen. Daarbij kregen de Usquerders ook nog de hulp van Vrouwe Fortuna, want na een aanval wist Luurtsema knap verdedigend de bal voor de voeten van een tegenstander weg te pikken om vervolgens het speeltuig te verlengen in de voeten van de spits. De voorhoedespeler schatte het cadeautje op waarde in en wist de bal in de verre hoek langs de uitkomende goalie in het doel te deponeren.
Usquert hoefde zelf eigenlijk weinig meer te doen dan afwachten. De thuisploeg bracht zichzelf veelal in de problemen door te gehaast en te onnauwkeurig in te spelen. Het was wel mooi om te zien dat men het desondanks bleef proberen en dat de inzet aanwezig bleef. Geen scheldpartijen, maar gewoon met zijn allen de schouders eronder en doorgaan.
De fouten in de opbouw werden in deze fase echter door de tegenpartij genadeloos afgestraft. Ook goalie Bolhuis merkte dit toen zijn pass werd onderschept en de bal gelijk in het verlaten doel kon worden geschoten. Nog geen twee tellen later deelde ook Luurtsema in de malaise en werd zijn terugspeelbal onderschept om daarna ook in het doel te belanden.
Binnen het half uur stonden de Bafloërs eigenlijk al op een kansloze 0-4 achterstand en leek het erop alsof men zou worden afgeslacht. De rust werd zelfs met een 0-5 achterstand opgezocht en de thuisploeg had ondanks verwoede pogingen zelf nog geen schot op het vijandelijke doel kunnen afvuren.
In de pauze keek coach Buma tegen een stel beteuterde spelers aan. Dit was toch niet helemaal verwacht, zeker niet na de zegereeks van maar liefst zes wedstrijden op rij. Men had de verwachting dat men in ieder geval Usquert 1 tegenstand kon bieden, maar nu leek het meer een slachtpartij te worden. Na wat omzettingen begon men aan de tweede helft.
In eerste instantie leek de wedstrijd door te gaan waar het geëindigd was en zette Usquert druk op de achterhoede van de roodzwarten. De wedstrijd verliep nu echter anders. Mede gesteund door een rugwind, maar vooral doordat men elkaar nu wel goed inspeelde kantelde de wedstrijd. De thuisploeg was ineens heer en meester op het veld en al snel stond de 1-5 op het scorebord.
Na een prima combinatie werd Marcel Meuken alleen op het doel van Usquert afgestuurd. Ondanks het feit dat hij de laatste man in zijn nek had hijgen wist de spits koel te blijven en schoot hij hard en strak langs de goalie heen in het doel. Dit gaf de roodzwarten een duidelijke boost. Usquert werd nu van het kastje naar de muur gestuurd en kwam er nauwelijks meer aan te pas. Het leverde de nodige frustratie aan de kant van de Usquerders op en men greep naar grovere middelen om de ontketende thuisploeg af te stoppen.
Ook dit leek nauwelijks te helpen en aanval na aanval golfde nu op het doel van de tegenpartij. Usquert had klaarblijkelijk verwacht dat het een walk over zou worden, maar moest nu met man en macht verdedigen. Er ontstond onenigheid in de ploeg en dit leidde tot het vrijwillige vertrek van de laatste man. Roodzwart ging door en voerde de druk verder op.
Na een voorzet van Harm Luurtsema dook een speler van Usquert in een wilde poging voor de bal en kreeg daarbij het speeltuig op de armen. Aangezien dit in het strafschopgebied plaatsvond restte scheidsrechter Dijkstra niets anders dan een strafschop te geven. Ondanks de nodige protesten bleef Meuken ook deze keer kalm en benutte hij de penalty door hard en zuiver in de hoek te schieten.
Met nog een half uur te gaan gloorde er zowaar hoop op meer, al was de 2-5 achterstand schijnbaar onoverbrugbaar. Usquert speelde nu puur op de counter en moest het hebben van enkele bevliegingen om voor gevaar te zorgen. Keeper Bolhuis had in tegenstelling tot de eerste helft weinig meer te doen. Het was voor Usquert nu een kwestie van overleven geworden.
De gemoederen waren nu wel wat verhit geworden en de man in het zwart had nu zijn handen vol aan de wedstrijd. Usquert trapte in deze fase zowat op alles wat bewoog en dit leverde de thuisploeg de nodige vrije schoppen op. De wedstrijd werd nu grimmiger en eigenlijk hadden de roodzwarten zeker nog een tweetal strafschoppen behoren te krijgen. Het was duidelijk dat de wedstrijd dreigde te ontsporen, gelukkig bleven de Bafloërs rustig en bleef men voetballend overeind. Het momentum ebde door het uitblijven van verdere treffers nu wel weg en zodoende bleef het bij de 2-5 stand.
Een wedstrijd met twee gezichten, waar Usquert wel als winnaar naar huis mocht gaan, maar de thuisploeg zich de morele winnaar voelde.