2024-04-07

 

Oosterparkers 2 – RZB zo 2

 

Afgelopen zondag waren er veel lachende gezichten te zien op het sportpark in Groningen, het waren de gezichten van de roodzwarten, hun coaches en het mee gekomen publiek. Na negentig minuten prijkte er een prachtige 3-6 overwinning op het afwezige scorebord en dat was meer dan verdiend.

Toch zag het er in de rust niet naar uit dat de Bafloers met de punten terug naar huis zouden gaan. De roodzwarten begonnen goed en geconcentreerd aan de wedstrijd. Men heeft altijd veel problemen om te wennen aan een kunstgrasveld en zelfs met deze handicap probeerde men elkaar nauwkeurig in te spelen. Dit lukte vrij aardig al was al snel duidelijk dat de thuisploeg hier toch duidelijk meer bedreven in was.

De eerste kansen waren voor de thuisploeg en aspirant eerste elftal keeper van der Veen had zijn handen vol om zijn doel vrij te houden van de verschillende doelpogingen. Gelukkig voor de doelman stond het vizier van de Groningers niet al te scherp en ging menige poging nipt langs de verkeerde kant van de paal.

En dan opeens ligt de bal aan de andere kant tegen de touwen. De roodzwarten waren nog nauwelijks in het spel voorgekomen en waren voornamelijk bezig om de tegenstander het leven moeilijk te maken. Er was hier en daar een speldenprikje, maar meestal was er slechts kortstondig sprake van balbezit in de voorhoede. Na de overname van de bal werd Bart Luurtsema in zijn eentje op pad gestuurd om te kijken wat er zoal mogelijk was en de linksvoor slalomde zo rond het zestien meter gebied wat rond om vervolgen snoeihard in de korte hoek af te drukken.

De 0-1 verbaasde vriend en vijand, want het was totaal tegen de verhoudingen op het veld in. De Bafloërs hadden tot aan dat moment alleen nog maar verdedigend iets op het veld kunnen laten zien. Ook in de minuten daarna was het op het veld voornamelijk éénrichtingsverkeer. De thuisploeg bleef beuken op een hechte verdediging en wist nauwelijks tot kansen te komen.

Na 40 minuten stonden de roodzwarten nog steeds met een voorsprong in het veld en leek niets erop te wijzen dat dit snel zou veranderen. Toch gebeurde dit wel. Na een vermeende overtreding op het middenveld bleven alle Bafloërs stil op het veld staan en kon de tegenstander pardoes op het doel van doelman van der Veen aflopen. Middels een strak diagonaal schot werd de sluitpost onhoudbaar gepasseerd. Na de nodige protestacties besloot de scheidsrechter dat er geen zichtbare overtreding was geconstateerd en keurde de treffer goed.

De zondag voetballers waren behoorlijk van slag en dit was te zien in het vervolg, want na een hoekschop kon een speler van Oosterparkers ongehinderd ook de tweede treffer tegen de touwen werken. Nog voor het rustsignaal lag ook nummer drie in het doel. Een voorzet vanaf de linkerflank werd door alles en iedereen gemist en kwam bij de tweede paal terecht. Daar kon van dichtbij geheel vrijstaand de bal worden binnen getikt. Het rustsignaal kwam in deze fase goed van pas, want de Bafloërs waren zichtbaar aangeslagen door het verloop van het spel.

In de pauze konden coaches Buma en Lantink de janboel weer een beetje op orde zetten en werden er een paar simpele oplossingen doorgevoerd. Na de tactische omwisselingen werd begonnen aan de tweede helft. Het bleek een gouden greep van het trainersduo, want de thuisploeg kwam er opeens niet maar aan te pas. Vanaf het fluitsignaal heersten de roodzwarten op het veld. Dit leidde al in de eerste minuut tot een vlammend schot van Niek Beukema, die vanaf twintig meter de goalie met een prachtredding aan het werk zette.

Vlak daarna was het opnieuw gevaarlijk voor het doel van de tegenstander. Deze keer was het de mee opgekomen Rob Tigchelaar, die van zich liet spreken. De zestigjarige routinier perste er een doelpoging van zo’n vijfentwintig meter uit en zag zijn inzet op de lat uiteen spatten. In de poging hierna knalde Niek Lantink de bal tegen de sluitpost aan en was ook deze kans verkeken.

De thuisploeg snapte er niets van. De gehele eerste helft was men de bovenliggende partij geweest en nu moest men opeens tegen een herboren lijkende tegenstander het vege lijf zien te redden. De Bafloërs leken ontketend en gingen vol gas voor de aansluitingstreffer. In de 58^e minuut viel de bal gunstig. Oosterparkers probeerde via het centrum de bal weg te werken, maar het leer werd onderschept waarna een razendsnelle tegenaanval volgde. Met een geslaagde combinatie werd Chris Bootsman alleen voor de keeper gezet en de middenvelder wist met een bekeken schot de doelman kansloos te laten.

De Bafloërs heersten nu op het veld. De ballen werden keurig in de voeten gespeeld en er ontstond steeds meer ruimte om te combineren. Ook verdedigend stond het nu als een huis en doelman van der Veen moest slechts één keer handelend optreden om een bijna doorgebroken speler het scoren te beletten. Het wachten was op de gelijkmaker.

Foto: Libertus Knol

De thuisploeg kreeg geen enkele vat meer op de roodzwarten en de vermoeidheid begon nu langzamerhand ook door te sijpelen in de benen. Na een foute diagonale pass pikte Bootsman het leer op en zag de keeper iets te ver voor zijn domein staan. Middels een hard en strak schot van zo’n vijfentwintig meter werd de goalie prachtig gepasseerd en was de verdiende 3-3 een feit.

Er ging een schok door de Bafloër gelederen en men besefte dat er nu nog meer in zat als men geconcentreerd door zou drukken. Als coach/trainer en publiek was het nu werkelijk genieten geblazen. Telkens weer werd de tegenstander op inzet overal op het veld afgetroefd en elke aanval leverde gevaar op. Vooral Bart Luurtsema liet zich nu gelden en zette de ene na de andere geslaagde aanval op. Nadat Luurtsema de bal wist te onderscheppen zag hij zijn mede aanvaller diep gaan en stuurde hij Niek Lantink alleen op het doel af. De snelle rechtsvoor was oog in oog met de doelman koel en schoof simpel binnen en zette daarmee zijn ploeg voor de tweede keer deze dag op voorsprong.

De thuisploeg was gebroken. Zelfs de vlaggenist probeerde nog om het spel te ontregelen door enkele aanvallen onterecht voor buitenspel af te vlaggen, maar er was geen houden meer aan. Zeker niet toen de Groningers ook nog met een man minder kwamen te staan nadat Niek Beukema hard onderuit werd geschoffeld. De man in het zwart was onverbiddelijk en stuurde de zondaar met tien minuten naar de bank.

Met nog tien minuten te spelen werd het duel beslist door de uitblinkende Bart Luurtsema. Nadat hij in de diepte werd weggestuurd kwam hij één op één met de sluitpost te staan en ook hij bleef kalm en ramde het speeltuig hard en droog in de verre hoek. Toch was het nog niet gedaan voor de thuisploeg, want de roodzwarten bleven maar gaan. Men tikte de tegenstander af en toe helemaal zoek.

Het middenveld was nu helemaal in handen van de roodzwarten en men liet hun opponenten nu alle hoeken en gaten van het veld zien. Het slotakkoord was daarom opnieuw voor de Bafloërs. Na een snelle ingooi werd Bart Luurtsema nogmaals op pad gestuurd. De linksvoor had nog genoeg adem voor een indrukwekkend solo en schoot vervolgens vanaf dik twintig meter de bal hard en droog diagonaal in de verre hoek. Weer een juweeltje op de kroon en zorgde hiermee voor de definitieve beslissing.

Als de RZB-ers dit spel in de rest van de competitie kunnen doorzetten dan kan men langs de kant nog fijn genieten. Helaas voor het thuispubliek zal men nog even moeten wachten om dit te kunnen aanschouwen, want voorlopig staan er alleen maar uitwedstrijden tegen Kloosterburen en Warffum op het programma.