Een klinkende 1-4 overwinning in een uitwedstrijd. Welke coach zou dan niet juichend langs de lijn staan, helaas voor de voetballers op zondag was het niet het geval bij hun huidige leider. Baggervoetbal, van de bovenste plank. Opdrachten worden niet of niet goed uitgevoerd, het onnauwkeurige passwerk en de belabberde afwerking kon coach Buma niet tot nauwelijks bekoren. Lichtpuntjes waren er trouwens wel. Achterin gaf men nauwelijks kansen weg en voorin stond een herboren Rob Tigchelaar te voetballen als een God.

Zo, dat negatieve is eruit. Kan ik de rest komende woensdag weer op zijn flikker geven. De wedstrijd begon trouwens perfect voor de roodzwarten. Al na 3 minuten stond de 0-1 op het scorebord. De mannen uit Baflo begonnen fel en vrij aan de wedstrijd en wisten met het eerste schot op doel gelijk een treffer te produceren. Nadat men de bal had onderschept werd via een knap opgezette combinatie de opstomende Niek Beukema vrijgespeeld rondom het zestienmeter gebied. De voorstopper aarzelde geen moment en schot hard en strak onhoudbaar in de verre hoek.

Met deze voorsprong op zak leek het een droomstart en dit paste perfect in de vooraf bedachte strategie. Het leek er echter op dat de gehele ploeg na de treffer op de lauweren ging rusten. Het baltempo en ook het tempo op het veld werd drastisch teruggeschroefd. Mensen liepen plotseling uit positie en daar waar het achterin nog enigszins goed ging met het rondspelen van de bal was het voorin droevig gesteld met het balbezit.

Als er al eens goed werd gespeeld en men dreigde door te breken werd men prompt buitenspel gevlagd en was ook dit moment weer verkeken. De roodzwarten gingen meespelen in het tempo van de thuisploeg en dat was ronduit laag te noemen. Het spel kakte zienderogend in en de mannen uit Woltersum kregen zowaar wat kleine kansen. Niet door goed spel van zichzelf, maar door onnoemelijk zwak passwerk van de Bafloërs zelf. Telkens als de bal weer eens was ingeleverd zocht de thuisploeg snel naar hun voorwaartsen en moest een sprintduel vaak de beslissing brengen. Meestal wonnen de roodzwarten dit op hun gemak, maar de dreiging bleek wel in de twintigste minuut.

Nadat opnieuw de bal slap werd ingespeeld en onderschept stond men even op het verkeerde been. Deze keer kwam de lange bal wel goed aan en werd het speeltuig direct voor het doel geknald. Het bleek een perfect pass want de bal vloog net voor de voeten van Stephan van Sloten langs en kwam bij de tweede paal terecht. De spits aarzelde niet lang en nam het ronde projectiel ineens op de slof en zag zijn inzet hard en hoog langs keeper van der Veen in het doel vliegen. Zo was het eerste schot van Woltersum op het doel ook meteen raak.

Ietwat geschrokken van deze onnodige treffer voerden de roodzwarten het tempo weer wat op. De tegenstander werd met de rug tegen de muur gezet en aangezien men nu ook weer wat strakker op de mensen stond werd de weg naar het doel weer opgezocht. Ondanks het overwicht waren de kansen schaars en als er al eens niet buitenspel gevlagd werd was de inzet naast of te moeilijk om tot scoren te komen.

Toch stonden de Bafloërs na 33 minuten weer terecht op voorsprong. Na goed storen door de voorhoede speelde een speler van Woltersum in paniek zijn keeper aan. Tenminste dat was de bedoeling maar hierbij was Rob Tigchelaar over het hoofd gezien. De sluwe spits onderschepte te bal en bleef uiterst koel en onzelfzuchtig. Hij wachtte tot de laatste man op hem instormde en speelde toen de bal keurig in de voeten van Bart Luurtsema die vogelvrij alleen voor het doel stond. De linksvoor kon de bal rustig aannemen en daarna zo ongeveer in het lege doel schieten.

In de resterende minuten tot aan de rust hadden er wellicht nog wel meer doelpunten kunnen vallen maar de Bafloërs waren eerst tevreden om het rustsignaal met een voorsprong in te gaan en speelden nu wat meer op balbezit.

Na de pauze probeerde Woltersum het wel maar eigenlijk was er maar een ploeg die voetbalde, al was dat ook deze helft erg slordig. Tot aan het zestien meter gebied was het nog wel om aan te zien maar daarna was het bedroevend. Men leek wel te bang te zijn om elkaar simpel in de voeten te spelen. Telkens werd er een moeilijke of onmogelijke oplossing bedacht wat erg veel onnodig balverlies opleverde. Eigenlijk was het spel op het veld niet om aan te zien. De roodzwarten zouden zich diep moeten schamen en hun excuses moeten aanbieden aan hun trouwe fans langs de zijlijn. Marjolein en kinderen, Chantal, Roelf en Libertus vanuit mijzelf: sorry, dit was niet om aan te zien.

Toch werd er opnieuw gescoord. Nadat Bart Luurtsema in de diepte werd weggestuurd kwam het tot een duel met de laatste man in het strafschopgebied. Nadat de benen onder Luurtsema werden weggemaaid was er nog even een twijfelmomentje bij de scheidsrechter. Was het er buiten of erbinnen, was het wel een echte overtreding, maar na rijp beraad volgde toch het beslissende handje richting de penalty stip. Rob Tigchelaar bekroonde zijn vlekkeloze optreden van de dag door de strafschop onberispelijk binnen te schieten.

Het leverde echter geen verbetering van het veldspel op. Het bleef bij knoeien in de marge alhoewel Woltersum op dat moment rijp voor de slacht was. Met een beetje geluk bleef de thuisploeg overeind want schoten van Mitch Brink, Niek Beukema en Wim Dijkman belanden allemaal in de handen van de sluitpost.

Plotseling wees de man in het zwart weer naar de stip. Wat was er gebeurt? Jan Brontsema miste na een van de sporadische aanvallen compleet het leder en zag zijn opponent richting het doel van Egbert van der Veen vertrekken. Om zijn tegenstander toch nog zoveel mogelijk te hinderen stak hij zijn arm uit en zijn opponent zag zijn kans schoon en ging liggen in het strafschopgebied.

Aangezien men in Woltersum was vergeten om de lijnen van een nieuw verfje te voorzien was het nu opnieuw de vraag of het erbinnen of erbuiten was. De scheids kwam met een nieuwerwetse verklaring, de overtreding was erbuiten begaan, maar werd erbinnen afgerond en dus telde het laatste moment. Een beetje warrig.

Gelukkig hebben de roodzwarten een echte penaltykiller in de gelederen, want keeper van der Veen heeft een stopgemiddelde om U tegen te zeggen. Daar zullen zelfs keepers uit de Eredivisie met een jaloerse blik naar kijken. Om dit nogmaals even te onderstrepen stopte de doelman ook deze poging op overtuigende wijze.

Dit leek eigenlijk wel de doodssteek voor de thuisploeg te zijn, want zo vaak kwam men niet oog in oog met de sluitpost. Vlak voor het eindsignaal gooiden de roodzwarten het duel definitief op slot. Na een zoveelste aanval wist Niek Lantink met enig geluk Emiel Dijkstra randje zestienmeter aan te spelen. Dijkstra had al twee keer eerder op ongeveer dezelfde positie gemist en kreeg ook deze keer een uitgelezen mogelijkheid om binnen te schieten. Toch was ook deze keer zijn inzet beheerst, maar niet nauwkeurig en kon de goalie de inzet keren, gelukkig was de mee opgekomen Niek Beukema alert genoeg om het beslissende tikje tegen het net te vervolmaken en zo de 1-4 aan te tekenen.

In de resterende minuten werd het een speler van Woltersum allemaal teveel en uitte hij zijn ongenoegen tegen de goed fluitende man in het zwart. Hij kon vertrekken en bezegelde daarmee het lot van zijn teamgenoten. De Bafloërs konden de wedstrijd op hun gemak uitspelen en zo de verdiende drie punten aan hun conto toevoegen. Geen goede wedstrijd, maar wel een nuttige overwinning. Volgende week zal er echt een duidelijke verbetering moeten plaatsvinden wil men ook winnen tegen Farmsum.

 

Dankjewel Libertus voor de prachtige foto’s en de ondersteuning