FC Lewenborg 5 – RZB zo 2

Soms kan het leven als coach heerlijk zijn. Zeker wanneer het in het veld loopt zo als je het zou willen en als het dan ook nog buiten het veld lekker gaat, dan is het dubbel genieten. Met een voltallige selectie mochten de Bafloers afgelopen zondag op pad naar FC Lewenborg, een ploeg die twee plaatsen boven de roodzwarten vertoefden. Weliswaar op doelsaldo, maar toch.

Ook oudgediende en aanjager, Klaas Zuidema, was weer van de partij en dat heeft de tegenstander geweten! Met straffe pas wist Klaas zijn tegenstander dusdanig te imponeren, dat hij de eerste de beste bal snoeihard voor het doel schoot. In eerste instantie leek het leer een gemakkelijke prooi voor doelman van der Veen te zijn, die met zijn voeten de bal uit de goal wist te houden. Het speeltuig stuiterde daarop het veld in pal voor de voeten van de terug gesnelde Jorrit van Sloten. De rechtsachter wist zich geen raad en schoot het ronde speeltuig prompt snoeihard langs de goalie in het eigen doel.

Een koude douche voor de roodzwarten, die meteen probeerden om de wedstrijd naar zich toe te trekken. Dat lukte prima, want men speelde zich door prima voetbal kans na kans uit. Vooral Nico Pouwels kreeg meerdere keren de gelegenheid om de score te openen, maar op de een of andere manier kreeg de anders gemakkelijk scorende middenvelder de bal niet in het doel. Gelukkig bleven de Bafloers consequent doorgaan en was het een kwestie van tijd voordat de gelijkmaker zou komen. Na een knap opgezette combinatie stuurde Martijn Buma linksvoor Mitch Brink alleen op het doel af. Een strakke schuiver in de verre hoek tekende hij de tot dan zeer verdiende 1-1 op het scorebord aan.

De Bafloers leken per minuut beter in hun spel te komen en het was een genot om te zien hoe men door simpel elkaar toe te spelen de tegenstander van het kastje naar de muur liet rennen. De krenten in de pap bleven echter achterwege, want de doelpunten wilden maar niet vallen. Het zorgde ervoor dat men alert moest blijven op de uitvallen van de thuisploeg, want de rechtsvoor was razendsnel en had en goed schot.

Na weer een lang sprintduel greep Klaas Zuidema naar de hamstring en was zijn aandeel in de strijd voorbij. Slechts een kleine tien, wonderschone, minuten hadden de roodzwarten kunnen genieten van oudgediende en hopen we op een spoedig herstel.

Hierna viel gelukkig ook meteen de 1-2 te bejubelen. Na een aanval over veel schijven werd Christian Bootsman bij de tweede paal heel knap vrijgespeeld. De linksmidden mocht nog even rustig aanleggen en knalde de bal toen hard en strak langs de keeper heen in het doel. Dit alles nog binnen het kwartier dus het leek erop dat de score nog wel eens hoog zou kunnen oplopen.

Iets wat ook de man in het zwart waarschijnlijk dacht, want zijn fluitkwaliteiten begonnen naar een bedenkelijk niveau te zakken. De Bafloers een glaszuivere penalty ontnomen toen Martijn Buma alleen op het doel af mocht lopen. De middenvelder lobde het leer keurig over de uitstormende doelman heen en werd toen genadeloos onderuit gehaald. De leidsman wuifde het geheel weg met het argument: “ik gaf toch voordeel? Maar de bal ging helaas naast”. Dit zorgde ervoor dat elke beslissing nu werd betwist en het kwam het spel en het fluiten van de ietwat verwarde man in het zwart niet ten goede.

Na een rommelige periode waarin beide ploegen maar wat aanklooiden, viel de gelijkmaker de roodzwarten een beetje rauw op het dak. FC Lewenborg probeerde de Bafloers vast op eigen helft te zetten en stoorde vroeg. Meestal wisten de roodzwarten vrij eenvoudig de bal rond te laten gaan, maar deze keer werd het leer zomaar ingeleverd. De linksvoor van FC lewenborg pakte het presentje met liefde uit en liet prompt een lob over keeper van der Veen heen los. De sluitpost deed nog een uiterste poging, maar zag het ronde projectiel in het doel verdwijnen.

Vanaf de aftrap ging het echter snel. De zondagvoetballers leken ineens het heilige vuur te hebben en voordat Lewenborg het goed en wel wist was men weggetikt en lag de bal opnieuw in het doel. Nico Pouwels werd na een wonderschone snelle combinatie alleen voor het doel gezet. Deze keer was er geen houden aan en Pouwels schoot droog de bal binnen. Met de 2-3 op zak was de lange weg naar de kleedkamers toch wel prettig.

Het was even afwachten hoe beide ploegen uit de pauze zouden komen. De wedstrijd kon nog alle kanten op, maar het was wel duidelijk dat de ploeg die als eerste zou scoren de bovenhand zou krijgen in dit duel.

De zondagvoetballers begonnen furieus aan het tweede deel van de wedstrijd en zagen wederom een kans van Nico Pouwels in de beginfase onschadelijk gemaakt worden. Uit de hoekschop mocht Mitch Brink via de kluts op het doel schieten, maar ook deze keer lag de keeper keurig in de weg en wist de doelman middels een prachtige zweefduik redding te brengen.

Nog geen minuut later lag de bal echter wel in het net. Martijn Buma en Stan Kooistra wisten door middel van een combinatie heel diep in het hart van de verdediging van Lewenborg door te dringen. De bal werd in paniek weggeruimd, maar belandde precies voor de voeten van de mee opgekomen Pouwels. Nu was een strak en geplaatst schot in de hoek wel voldoende om de sluitpost te passeren.

Met de 4-2 op zak speelde het zondagteam nu met de tegenstander. De tegenstander werd er moedeloos van en er velen nu grote gaten op het veld. Het mooiste doelpunt van de wedstrijd viel nu te bewonderen, want de aanval van achteruit over vele schijven was om te likkebaarden. Uiteindelijk was het Christian Bootsman die Nico Pouwels in de diepte mocht sturen. Pouwels ging alleen op het doel af en legde oog in oog met de sluitpost het balletje even breed op de mee opgekomen Buma, waarna het een koud kunstje was om de bal in het lege doel te schuiven.

Na de vijfde goal volgde de ene na de andere aanval op het doel van de tegenstander. Met kunst en vliegwerk wisten de Groningers af en toe verder onheil te voorkomen, maar het was dweilen met de kraan open. Na een hoekschop was de paniek in de verdediging zo groot dat een speler tegen zijn eigen arm aanschoot. De man in het zwart stond er dicht op en kon deze keer niet anders dan een strafschop geven.

Strafschopspecialist Rob Tigchelaar schoot de bal onberispelijk binnen en tekende zo de 2-6 aan.

Het was nu af en toe kat en muis op het veld en de een na de andere mooie combinatie was te bewonderen. Verdere treffers waren onvermijdelijk en opnieuw mocht Pouwels de trekker overhalen. De roodzwarten tikten hun tegenstander heel simpel weg en hierdoor mocht Bootsman nogmaals zijn maatje Pouwels in de diepte sturen. Deze keer deed de linksvoor het zelf en schoof de bal onder de doelman door tegen de touwen.

De wedstrijd was nu wel beslist en dit was in het veld nu ook te zien want de concentratie viel wat weg. Na een mislukt hakballetje van Bootsman werd de aanval overgenomen en liet Lewenborg zien dat het ook kon voetballen, want nu werden de roodzwarten even weggetikt. De knappe aanval werd het afgerond met een strak schot in de kruising, onhoudbaar voor sluitpost van der Veen.

Even leek de thuisploeg weer op te leven, maar het antwoord van de roodzwarten volgde niet veel later. Nadat opnieuw de tegenstander werd dolgespeeld mocht Jeroen Wiersma na het omzeilen van de buitenspelval alleen op het doel afgaan. Met een horde spelers hijgend in de nek bleef Wiersma uiterst koel en mikte hij de bal van even buiten het strafschopgebied keurig om de sluitpost heen in het doel.

Met nog vijf minuten te spelen ging het nog even slag om slag. Eerst mocht de thuisploeg nog een vierde treffer maken, toen Pieter Buma op het middenveld het leer knullig verspeelde en daarmee de tegenstander vrije doortocht verleende. Op snelheid werd de achterhoede geklopt en moest van der Veen opnieuw de droevige mars naar het net maken.

In de laatste minuten was het echter wachten op een passend slotakkoord van de roodzwarten. Keer op keer verscheen men met grote overmacht voor het doel van de tegenstander en ondanks een regen van gemiste kansen, was het uiteindelijk Jeroen Wiersma die de dag passend mocht afsluiten. Na een overtalsituatie mochten de roodzwarten onderling gaan uitmaken wie het beslissende zetje mocht geven. Stan Kooistra speelde oog in oog met de laatste man keurig het balletje breed en zag tenslotte opnieuw Wiersma het hoekje uitzoeken. De strakke schuiver langs de sluitpost betekende de 2-9.

Men had nog een minuutje voor de dubbele cijfers, maar de scheidsrechter vond het welletjes en floot de wedstrijd ten einde.

Met deze overwinning hebben de Bafloers een reuzensprong op de ranglijst gemaakt, want men is van de tiende naar de vierde plaats gestegen. Wie weet wat er nog meer in het verschiet ligt. Komende zondag mag men de borst natmaken, want dan komt het altijd lastige Kloosterburen op bezoek.