RZB zo 2 – Kloosterburen 2

 

Uiteindelijk is het zondag een puntendeling geworden tussen RZB zondag en Kloosterburen en daar mochten beide ploegen tevreden mee zijn. In de eerste helft was Kloosterburen duidelijk de bovenliggende partij. De thuisploeg moest zich beperken tot verdedigen en mocht af en toe een uitval wagen. Ondanks dat roodzwart verdedigend de zaakjes goed op orde had, kon Kloosterburen in de eerste helft naar hartenlust combineren rondom het middenveld. Helaas was het voor de bezoekers daarna afgelopen en stuitte men op een muur van verdedigers. Meestal werd de bal gedachteloos in het zestienmetergebied gepompt in de hoop op een lukraak geslaagde aanval. Wanneer dit niet lukte dan moest het vaak komen van een schot van ver buiten het strafschopgebied, dat meestal eenvoudig door keeper van der Veen uit de lucht kon worden geplukt.

De beste kans was echter voor de thuisploeg, dat geduldig wachtte totdat de stormloop van de mannen uit Kloosterburen over was. Na een geslaagde aanval was het plotseling Mitch Brink, die zomaar voor het doel van de keeper van Kloosterburen wist op te duiken. De voorstopper schoot wel hard, maar niet gericht op het doel en zag zijn inzet gekeerd door de sluitpost. In de rebound schoot vervolgens Dennis Meijer over de dwarsligger heen.

Zoals gezegd moest Kloosterburen het vooral hebben van toevalligheden. Na een voorzet leek het even erop dat deze strijdwijze succes zou hebben toen Jan Brontsema de bal half wist weg te werken en het speeltuig plotseling voor de voeten van een der voorwaartsen viel. De inzet was echter te zwak en verdween via de handen van de doelman van roodzwart naast het doel.

Kloosterburen bleef de betere ploeg, maar omdat het niet op de conventionele manier wilde lukken probeerde men op alle manieren toch zijn doelpuntje proberen te maken. Toen tijdens een struikelpartij in het strafschopgebied vanaf de bank hard om een strafschop werd geroepen kon men langs de kant alleen maar lachen. De wedstrijd uit tegen Kloosterburen stond hierbij nog vers in het geheugen, maar daar waar toen een strafschop voor werd gegeven wuifde de sterk leidende Piet Wieringa gedecideerd elk protest weg.

De laatste grote kans voor de rust was voor de thuisploeg. Via een geslaagde uitbraak wist Nico Pouwels de achterlijn te halen en de bal voor te zetten. De mee opgekomen Peter Luurtsema wist zijn pantoffel tegen het leer te plaatsen maar zag zijn schot gekraakt worden en daardoor kon het ronde projectiel eenvoudig door de goalie worden opgepikt. Het zou het laatste wapenfeit van beide ploegen blijken te zijn zodat men met een dubbelblanke stand de thee op mocht zoeken.

Na de rust was het snel gedaan met de nul. Beide ploegen gooiden het spel nu open. Na goed doorzetten over de rechterflank kon Peter Luurtsema de achterlijn opzoeken, in plaats van de bal terug te leggen op de zestien koos de rechtsmidden voor een stiftballetje voor het doel. De bal werd een eenvoudige prooi voor de doelman en zorgde voor een geslaagde uitbraak van de bezoekers. Via twee stations stond men plotseling oog in oog met doelman van der Veen, die slechts kon toekijken hoe de bal via een geplaatst schot in de rechterbovenhoek verdween.

Een koude douche voor de thuisploeg. Gelukkig stond het een paar minuten later alweer gelijk. Via een half afgeslagen aanval belandde de bal enigszins gelukkig voor de voeten van Dennis Meijer. De linksvoor gaf hierna een prima steekballetje waardoor Nico Pouwels de gehele achterhoede te snel af was. Oog in oog met de doelman was Pouwels kalm en schoof de bal strak in de hoek.

Er was nog een moment onzekerheid of het doelpunt geldig was, want de grensrechter bleek opeens toch wat mensen buitenspel te hebben gezien. Kennelijk was de arme man niet op de hoogte van de regel dat de aangespeelde speler buitenspel moet staan en niet zijn omgeving. Scheids Wieringa stond er bovenop en keurde het doelpunt terecht goed. Dit tot groot ongenoegen van de bank van Kloosterburen, die zich de gehele wedstrijd al in woord en gebaar oneens verklaarde met allerlei beslissingen van de man in het zwart.

De gevolgen laten zich raden, als er geen respect is voor de man in het zwart van de leiding, dan denken de spelers in het veld dat alles geoorloofd is en beginnen de meest onzinnige zaken te blèren.

Het leverde de midmid van Kloosterburen in een tijdsbestek van twee minuten een gele kaart en een rode kaart op. De eerste voor commentaar en de tweede voor de woorden flapdrol. Het wedstrijdbeeld kantelde gelijk mee en de roodzwarten kregen nu meer en meer de overhand.

Na een mooie combinatie door het centrum van de verdediging van Kloosterburen wist de goed doorgelopen Buma de buitenspelval te omzeilen waarna hij alleen op het doel af mocht lopen. Oog in oog met de sluitpost werd er andermaal strak en hard ingeschoten en was de doelman kansloos tegen de geplaatste inzet. De grensrechter had kennelijk nog steeds geen leergeld betaald voor zijn eerdere poging, want ook deze keer gaf hij aan dat er verschillende mensen buitenspel stonden. Het hoongelach vanaf de zijkant was niet van de lucht, want ook deze keer stond scheidsrechter Wieringa dusdanig goed opgesteld dat er geen enkele twijfel was over de geldigheid van ook deze treffer.

En natuurlijk werd ook deze keer de treffer door de bank in woord en gebaar heftig betwist en kon de zelfbenoemde coach vanaf dat moment het treffen van achter de hekken verder volgen. Gek genoeg begon Kloosterburen vanaf dat moment steeds beter te voetballen en werden de aanvallen van de thuisploeg met de minuut slordiger. De roodzwarten verloren de controle over het spel door telkens weer de bal in de diepte te spelen en het werd nu een open wedstrijd.

Het was logisch dat er nu kansen kwamen en de thuisploeg kon de wedstrijd beslissen. Zeker toen Pouwels goed wist door te breken over de rechterflank en een puike voorzet wist af te leveren. Helaas glipte het gladde projectiel onder de voeten van Dennis Meijer door en wist ook Rob Tigchelaar daarna niet het doel te vinden.

Niet veel later was de kans eigenlijk nog groter. Deze keer wist Willem Jan Rispens zich over de linkerflank knap van enkele spelers te ontdoen. Vanaf de achterlijn werd de bal keurig richting het vijfmetergebied gelegd. Deze keer had Meijer absoluut moeten scoren, maar het hobbelige veld gooide ook deze keer roet in het eten. De bal stuiterde half over de schoen van de linksvoor en belandde tot zijn afgrijzen naast het doel. Het werd echter nog erger, want in de daarop volgende aanval van Kloosterburen werd de bal het strafschopgebied ingepompt en kwam het speeltuig onfortuinlijk op de knie van een verdediger van de roodzwarten. De bal caramboleerde vervolgens voor de voeten van een speler van Kloosterburen die zijn geluk niet op kon en hard en droog binnen schoot.

Over het geheel genomen konden beide ploegen leven met het gelijkspel, al mag men zich wel achter de oren krabben over de geleverde prestatie. De roodzwarten mogen natuurlijk nooit tegen een tegentreffer aanlopen in de laatste minuten en met een man meer mag je jezelf helemaal schamen. Kloosterburen moet zich eens achter de oren krabben over wat je als leiders tegen een scheidsrechter mag zeggen en wat mij betreft kan een korte cursus buitenspel ook geen kwaad voor de grensrechter. Dat scheelt veel geouwehoer, wat het spel niet ten goede komt. Tegen de spelers van Kloosterburen wil ik tenslotte zeggen: “jullie komen er wel, het was gezellig aan de bar!”.