2023-04-02

 

GRC Groningen 4 – RZB zo 2

 

Een wedstrijd verliezen dat kan gebeuren, maar wanneer je dit op inzet verliest dan is dit eigenlijk onvergeeflijk. Afgelopen zondag verknalden de zondag RZB-ers hun eerste helft en verloor men tenslotte verdiend de wedstrijd.

In de eerste tien minuten van de wedstrijd leek er nog geen vuiltje aan de lucht. De gasten speelden veelal de lange haal en de Bafloërs kwamen met verzorgd spel vaak goed voor het doel van de tegenstander. Tot echte grote kansen leidde dit overigens niet. Na ongeveer een kwartier spelen kantelde de wedstrijd geleidelijk in het voordeel van de thuisploeg. Met net iets meer inzet en agressie op het veld werden de zondag voetballers langzamerhand overlopen. In plaats van zelf mee te gaan in de strijd werd er vooral op de scheidsrechter ingepraat en verloor men zichzelf in het leveren van commentaar.

De roodzwarten kregen niet veel later het terechte antwoord op het steeds zwakker wordende spel. Na een vrije trap werd er door zwak verdedigen onvoldoende weggekopt en kwam de bal pardoes voor de voeten van een van de spitsen van GRC. Geheel vrijstaand kon de speler de bal in de verre hoek plaatsen en dit bracht de 1-0 op het scorebord. Bij de Bafloërs keek men elkaar aan, maar deed men niets.

Nog vijf minuten later hing de bal alweer tegen de touwen. Na goed ingrijpen rondom de middellijn wist Rob Tigchelaar de bal half te veroveren en kon hij de bal terugleggen. Helaas voor de spits waren de mensen achter hem niet alert en zodoende kon een tegenstander de bal gemakkelijk onderscheppen. Zijn voorzet bij de tweede paal zeilde keurig over doelman van der Veen heen en kwam bij de tweede paal terecht. Aangezien men ook daar zat te slapen kon een speler van de thuisploeg ongehinderd de bal van dichtbij in het verlaten doel schieten.

De Bafloërs vonden het belangrijker om verbaal in plaats van met de voetjes te reageren en daarom werd het een vervelende wedstrijd met constant gezeur en gemekker. De thuisploeg bleef echter geconcentreerd en agressiever aanwezig en behielden zodoende het betere van het spel. Na een half uur spelen zat men op rozen. Na een kort genomen hoekschop werd de bal bij de tweede paal afgeleverd waar niemand het nodig vond om het luchtduel aan te gaan en de tegenstander ongehinderd van dichtbij kon inkoppen.

Pas na de 3-0 beseften de spelers van RZB dat er uit een ander vaatje getapt moest worden. Eindelijk werd er nu niet meer gepraat, maar werd er strijd geleverd. Het leidde meteen tot een ander strijdbeeld en de aanvallen van de roodzwarten werden gevaarlijker. Nadat de bal op het middenveld was veroverd door Emiel Dijkstra, wist Martijn Buma met een gelukte steekbal Bart Luurtsema in de diepte te bereiken. De snelle spits liet iedereen zijn hakken zien en rondde keurig met het buitenkantje van de voet af.

Met de 1-3 leek de wedstrijd even te keren, maar toch was men er nog steeds niet voor de volle honderd procent bij. Vlak voor het rustsignaal liet men zich opnieuw op kinderlijke wijze verrassen. Na een hoekschop bracht doelman van der Veen in eerste instantie nog redding door de bal vlak voor het hoofd van een speler van GRC weg te stompen, maar in de rebound was men wederom niet alert genoeg en kon er van dichtbij opnieuw op het doel worden geschoten. Het leer zeilde hard en hoog tussen de palen en leverde zodoende een riante 4-1 ruststand voor de thuisploeg op.

In de rust moesten beide coaches Lantink en Buma aan de bak. Middels een donderspeech werd aangegeven dat de instelling van deze dag niet goed was, om nog enigszins een kans te maken moest er uit een ander vaatje worden getapt. Geen dom gepraat meer tegen de scheidsrechter, maar zelf bikkelen en vechten voor elke meter.

De boodschap scheen goed te zijn aangekomen want vanaf de aftrap was er een andere instelling en werkwijze op het veld merkbaar. Het leverde binnen vijf minuten het gewenste resultaat op. Na een goed opgezette aanval wist Bart Luurtsema zich al zigzaggend in het strafschopgebied te vechten om vervolgens genadeloos onderuit geschoffeld te worden. De terechte strafschop werd feilloos door Pieter Buma ingeschoten en zorgde voor een iets draaglijker aanzien van het scorebord.

Het doelpunt zorgde voor nieuwe impulsen en de roodzwarten zetten de thuisploeg nu zwaar onder druk. Alle duels werden nu gewonnen en dit leverde al snel de aansluitingstreffer op. Nadat de bal op het middenveld werd veroverd, werd met een snel opgezette combinatie via Emiel Dijkstra en Martijn Buma de diepte gezocht. Wederom was het Bart Luurtsema die gevecht aanging met maar liefst drie tegenstanders. Ondanks het numerieke overwicht wist de tegenstander geen vat te krijgen op de spits en wist Luurtsema met een laatste krachtsinspanning het leer met een subtiel tikje voor de voeten van Pieter Buma te brengen. Buma aarzelde geen moment, zag de keeper iets te ver voor zijn doel staan, en lepelde het speeltuig over de sluitpost heen in het doel.

Met nog meer dan een half uur te spelen was de wedstrijd compleet omgedraaid en werd de jacht op de gelijkmaker ingezet. Waar de thuisploeg in de eerste helft op vechtlust had weten te overheersen, waren het nu de Bafloërs die de lakens uitdeelden. Vooral in dit eerste kwartier was er nog geen enkele aanval van de tegenstander op het doel van de roodzwarten geweest. Toch bleef GRC gevaarlijk uit standaard situaties en men had hier ook een geweldig wapen voor. Na een vrije trap van ongeveer twintig meter werd de bal hard en strak op het doel geschoten en zeilde keurig over het hoofd van keeper van der Veen heen. De sluitpost zag de bal hard via de lat weer het veld in stuiteren.

Toch waren de roodzwarten nu heer en meester en bleef men met de nodige strijdlust vechten voor de gelijkmaker. De paniek was af en toe groot achterin bij de thuisploeg maar met het nodige kunst- en vliegwerk hield men het doel vooraleerst schoon. Een treffer hing al geruime tijd in de lucht en het was tenslotte Peter Luurtsema, die het speeltuig tegen de touwen wist te werken.

Na een vrije trap werd het leer in eerste instantie nog weggewerkt maar de bal kon opnieuw door Stephan van Sloten worden ingebracht. Via een been van de tegenstander zeilde de bal als een vuurpijl omhoog en kwam met een vreemd effect weer naar beneden. Luurtsema stond op de juiste positie en kon het leder met de rug naar het doel toe, via een halve omhaal beroeren. De sluitpost kon vervolgens niets anders doen dan toe te kijken hoe het projectiel onhoudbaar voor hem de hoek in vloog.

De blijdschap bij de Bafloërs was groot en in de navolgende fase leek het erop dat men erop en erover zou gaan. De thuisploeg was rijp voor de sloop en men poeierde het speeltuig enkel naar voren om zelf wat lucht te krijgen. Het doelpunt wilde echter niet vallen en langzamerhand werd de druk wat minder zodat de aanvallen van de thuisploeg nu gevaarlijker werden.

Als twee vermoeide boksers in de tiende ronde deelden beide ploegen in de laatste minuten van de wedstrijd elkaar nog wat stoten uit en leek geen van beide ploegen de beslissende punch te kunnen plaatsen. Toch viel de gelukkige treffer in de laatste minuten van de wedstrijd alsnog. Na een hoge voorzet werd de bal in eerste instantie onderschept door de achterhoede van de roodzwarten. Mede door de vermoeidheid werd het leer onvoldoende onder controle gebracht en viel het pardoes voor de voeten van een der voorwaartsen van de thuisploeg. De speler aarzelde geen moment en kon middels een geplaatst schot van dichtbij keeper van der Veen in de verre hoek verschalken.

Zo bleven de roodzwarten ondanks een heroïsche tweede helft zonder punten en moest men een nederlaag slikken. Dat had echter zeker niet gehoeven als men vanaf de meet af aan met volle overgave was gaan voetballen in plaats van te gaan praten. Een wijze les voor de volgende wedstrijd.