Kloosterburen 3 – RZB zo 2

 

Wanneer de tegenstander sorry tegen je zegt omdat hij gewonnen heeft, dan is er iets raars aan de hand. Afgelopen zondag kon ik niets anders zeggen dan bedankt, maar ik heb er niets aan. De scheidsrechter had weer eens mijn dag verpest tijdens een potje voetbal in Kloosterburen. Het ergerlijke is, dat de beste man het niet eens expres deed, tot aan de 50^ste minuut ging het eigenlijk prima. Je mag verwachten dat de man in het zwart met een iets rozige bril naar de wedstrijd kijkt en hier en daar de thuisploeg het voordeel van de twijfel geeft, daar is niets mis mee. Tenminste in mijn ogen, je kunt echter ook overdrijven.

Zo langzamerhand is er echter wel een patroon te ontdekken. In de laatste vier wedstrijden te Kloosterburen kregen we maar liefst vijf penalty’s tegen. Nu kan dit ook iets over ons zeggen, maar een echte schopploeg zijn wij toch niet echt. Voor twee strafschoppen kan ik het voordeel van de twijfel nog bij ons leggen, maar de andere drie werden belachelijk gegeven, met als hoogtepunt de strafschop van zondag. Zelfs het eigen publiek lag in een deuk langs de zijlijn om de gegeven strafschop en dat zegt toch wel wat.

Maar okay, genoeg geneuzeld, nu naar de wedstrijd zelf. Vanaf het eerste beginsignaal zat de thuisploeg goed in de wedstrijd en wist men de roodzwarten ver terug te dringen op de eigen helft. Het felle begin werd al na een kleine tien minuten beloond met een doelpunt. Na een onderschepte pass werd de bal over de linkerflank in de diepte gespeeld. In eerste instantie leek er voor de roodzwarten niets aan de hand, want het ronde projectiel werd verkeerd aangenomen en verdween ergens nog verder de diepte in. Doordat er echter niet goed werd ingegrepen kon op inzet de bal toch nog binnen worden gehouden en daarna was het een koud kunstje om de voorzet van dichtbij in te tikken.

Ook na de voorsprong bleef de thuisploeg het betere van het spel houden en volgde kans op kans. Gelukkig voor de roodzwarten stond het vizier vaak slecht afgesteld en verdween menig schot over of naast het doel. De paar schoten die wel op de goal waren werden een betrekkelijk gemakkelijke prooi voor de goed keepende Egbert van der Veen.

In het eerste half uur was de kansenverhouding ongeveer één op tien. De ene kans die de roodzwarten kregen had er echter wel in gemogen. Na een goede combinatie werd Nico Pouwels alleen voor de doelman gezet, in plaats van hard en droog binnen te schieten besloot de midmid om de bal breed te leggen. Helaas werd dit op het laatst doorzien zodat deze grote kans op niets uitliep.

Hierna was het weer Kloosterburen dat de touwtjes stevig in handen had. Mede door een betere inzet en ook door slecht verdedigend werk van de Bafloers bleef de thuisploeg heer en meester. De doelpunten wilden echter maar niet vallen. De betere kans was vlak voor het rustsignaal voor de roodzwarten. Opnieuw lukte het om een goede combinatie over veel schijven op te zetten, waarna deze keer de instormende Mitch Brink alleen op het doel mocht afstevenen. De balaanname was echter dusdanig slecht dat het ronde projectiel zomaar bij de doelman werd ingeleverd.

De tweede helft verliep helemaal desastreus voor de Bafloers. Al in de 47^ste minuut stond het 2-0. Soms kun je als coach net zo goed niets zeggen, want dit tweede doelpunt was voor de wedstrijd al besproken. De bal werd bij de eerste paal neergelegd en binnengekopt, precies zoals voorspeld en toch werd er niet naar gehandeld. Tot aan dit punt maakten beide ploegen er een leuke wedstrijd van en was de inzet en het begrip naar elkaar toe prima. Daarna maakte de scheidsrechterlijke dwaling een einde aan de pret.

Ron Bolt was de met de 2-0 op zak wat aan het dollen met de bal en wist zijn directe opponent te omspelen, liep het zestienmetergebied binnen en struikelde daarna onder luid gejuich van het publiek over zijn eigen voeten. Tot een ieders verrassing ging daarna de bal op de stip. Het leverde een hilarisch gelach op, maar de leidsman wilde van geen wijken weten en dus moest de strafschop worden genomen. De “gevloerde” nam het vonnis zelf ter hand en schoot de bal keurig door het midden heen in het doel. Dit leverde niet al teveel moeite op, want keeper van der Veen bleef uit protest tegen de doelpaal aan staan.

Vooraf aan de wedstrijd hadden de roodhemden afgesproken om de wedstrijd niet te laten ontaarden en het was mede hieraan te danken dat het geen schoppartij of scheldpartij werd. Het plezier in het spel was nu wel ver te zoeken en de thuisploeg mocht vrijwel ongehinderd uitlopen naar 8-0.

Tja, wat moet je verder zeggen. Ik ben blij dat we de discipline hebben kunnen opbrengen om de wedstrijd op een beschaafde manier uit te spelen. Dat er verder geen blessures of schorsingen zijn ontstaan. Voor sorry kopen we weinig, maar ik hoop wel dat we een volgende keer weer eens ‘gewoon’ een potje voetbal kunnen spelen. Het verdere commentaar staat hierboven al geschreven, meer woorden wil ik er niet aan kwijt.