Woltersum 2 – RZB zo 2

 

Er zijn veel verschillende uitspraken over geluk en pech, zoals: ‘het geluk is met de dommen, geluk kun je afdwingen en onheil roep je over jezelf af’. Zo ongeveer duizend jaar geleden was er zelfs sprake van een heksenjacht, waarbij iemand die als onheilsbrenger opgewarmd werd op een brandstapel. Gelukkig voor Jorrit van Sloten is deze tijd allang voorbij anders was hij waarschijnlijk in Woltersum achtergebleven.

Een andere zaak die belicht dient te worden is het besluit van de KNVB om alle wedstrijden van de A categorie in verband met de Corona epidemie te schrappen. Vraag je eens af waar al die spelers blijven? Woltersum had er in ieder geval drie opgesteld en dat maakt voor een B categorie team wel wat uit.

De voorboden voorafgaand aan de wedstrijd waren gunstig; nagenoeg geen wind, een goed onderhouden veld, niet al te warm en een regenbuitje om het veld wat gladder te maken. Eigenlijk kon je spreken van ideale omstandigheden voor een voetballer. Helaas was het wel weer passen en meten qua spelers, want de Coronaperikelen blijven voortduren en ook bij geringe klachten is het raadzaam om thuis te blijven. Dus waren er op het laatste moment nog afzeggingen. Gelukkig kon men alsnog met 14 man uit Baflo vertrekken.

Na de wedstrijd tegen Warffum hamerde coach Buma erop om vooral meer aandacht te hebben voor het elkaar nauwkeurig inspelen, want dat was huilen met de pet op. De roodzwarten leken zich de preek goed ingeprent te hebben, want de opbouw was goed verzorgd. Toch bleken enkele spelers duidelijk last te hebben van een gebrek aan training. De bal bleek hun grootste vijand en leek zijn eigen wil te hebben, vooral Christian Bootsman en Nico Pouwels hadden de grootste moeite om het speeltuig goed onder controle te krijgen.

De beginfase van de wedstrijd kenmerkte zich door veel balverlies over en weer. Beide teams kwamen nog wel tot aan het strafschipgebied maar daarna werd het lastig om een gaatje te vinden. In het eerste kwartier waren de kansen daarom schaars. Het moest daarom van een standaardsituatie komen. Na een hoekschop stond het zowaar ineens 1-0 voor de thuisclub. De bal werd keurig voor het doel gebracht en kon van dichtbij, na het nodige duw en trekwerk worden ingekopt. Hierbij dient wel te worden gezegd dat de Bafloers zich maar wat gewillig opzij lieten zetten. Keeper van der Veen kon slechts toekijken hoe de bal steenhard langs hem heen in het doel belandde.

Na de onverwachte achterstand kwamen de Bafloërs langzamerhand wat beter in hun spel. De bal ging goed rond, maar het bleef erg lastig om het leer in de gelederen te houden, want er was telkens wel weer iemand die ruzie kreeg met het onding en daarna moest er weer omgeschakeld worden. Toch behielden de roodzwarten een optisch veldoverwicht, echte kansen bleven echter uit. Dit was vooral te danken aan de snelle laatste man van Woltersum die veelal in zijn eentje zijn achterhoede overeind hielp.

Woltersum zelf probeerde vooral via uitvallen gevaarlijk te worden en werd daarbij geholpen door twee snelle voorwaartsen. De gebroeders van Sloten, Bossie en Kopstubber, wisten door fel te verdedigen hun opponenten het leven dusdanig zuur te maken dat er geen echte kansen ontstonden. Na een klein half uur was er echter een situatie, de tv serie “de kampioenen” waardig. De bal werd in de diepte gespeeld en de spits van Woltersum rende er vrolijk achteraan gevolgd door Jorrit “Bossie”. Beide waren juist ergens in de hoek van de zestienmeter aanbeland toen Jorrit over zijn eigen benen struikelde. In zijn val sleepte hij zijn opponent mee en bleef er voor de man in het zwart niets anders over dan een strafschop te geven. Hoe koddig en onhandig het ook leek, de straf was terecht.

Ondanks dat keeper van der Veen als expert in het stoppen van een strafschop bekend staat belandde het speeltuig via zijn vingertoppen toch in het doel en stonden de Bafloërs geheel tegen de verhouding in al met 2-0 achter. Dit terwijl er eigenlijk nog verder geen schot van Woltersum zijde op het doel van doelman van der Veen was geweest. Trouwens ook zijn collega aan de andere kant had nog geen schot op het doel gehad.

Je vraagt je af: “kan het nog erger!” en ja, dat kan. Eerst volgde echter de beste periode van de roodzwarten. Men speelde elkaar nu prima in en het tempo ging duidelijk omhoog. De kansjes regen zich nu aaneen en het leek erop dat men kon wachten op een doelpunt. De Woltersum keeper bleek nu wel heel kwetsbaar, maar wist zijn doel zo nu en dan miraculeus schoon te houden. Hij kreeg daarbij ook wel hulp bij de soms hopeloze inzetten van de roodzwarten zelf, die ruzie bleven houden met de bal.

Ook Woltersum kreeg nu kleine kansjes en af en toe moest “de Gaai” van der Veen handelend optreden door ver uit zijn domein te komen. De voorhoedespelers van Woltersum bevonden zich veelal op een eiland en konden eigenlijk weinig betekenen. Toch had de thuisploeg ook nu wederom een strafschop moeten krijgen toen Luurtsema een domme overtreding in het strafschopgebied maakte en zijn tegenstander over de knie nam. De scheidsrechter durfde het leed bij de spelers uit Baflo echter niet groter maken en sloot zijn ogen bij zoveel onrecht. Hij wuifde de penalty tegen beter weten in weg en besloot dat er eerst maar eens pauze genomen moest worden.

Na de pauze probeerden de roodzwarten uit alle macht om wat aan de ondragelijke 2-0 achterstand te doen. Men kwam wat feller uit de startblokken en dat resulteerde al snel in de aansluitingstreffer. Na goed doorjagen van Miatch Brink werd het leer zomaar bij de linksvoor ingeleverd en stond hij pardoes oog in oog met de sluitpost. Ondanks dat hij hierna het leer eigenlijk maar half raakte rolde het ronde speeltuig toch met de nodige moeite in de hoek en dit betekende de 2-1.

Een mooie opsteker zo vroeg in het begin van de tweede helft. De roodzwarten probeerden het tempo hoog te houden en de kansjes stapelden zich op. De laatste man van Woltersum kreeg nu volop te doen, maar kreeg nu af en toe ook hulp van zijn medespelers waardoor veelal ternauwernood een doelpunt kon worden voorkomen. Toch leek het slechts een kwestie van tijd voordat de treffer zou vallen.

Ook deze keer viel de goal aan de andere kant. Het was onvermijdelijk dat de roodzwarten door de meer aanvallende acties ook af en toe een doelpoging moesten toestaan. Echter ook deze keer waren het de Bafloërs zelf, die de trekker overhaalden. Na een voorzet beleefde Jorrit “Bossie” van Sloten opnieuw een moment van ruzie met de bal. Zijn aanname was dusdanig slecht dat het speeltuig onhoudbaar in de korte hoek achter doelman van der Veen in het doel belandde.

In de fase hierna sloeg de wanhoop een beetje toe. De spelers van roodzwart begonnen uit positie te lopen en de aanvallen werden slordiger. Woltersum kon in deze periode naar hartenlust counteren en creëerden nu meerdere kansen. Ook de roodzwarten hadden nu hun momenten, maar op het momént suprême, zat er weer een been of een voet tussen. Toch viel de 3-2 alsnog. Eigenlijk uit het niets. Voorstopper Luurtsema maakte zich op voor een lange rush vanuit de verdediging en kwam tot aan het zestien meter gebied alvorens op de laatste man van Woltersum te stuiten. In plaats van het duel aan te gaan haalde Luurtsema verwoestend uit en zag zowaar zijn doelpoging onder het lichaam van de sluitpost door in het doel belanden.

In de laatste vijf minuten bleven de roodzwarten het wel proberen, maar de ruzie met de bal bleef op de voorgrond aanwezig en zorgde ervoor dat er geen echte doelpogingen meer te aanschouwen waren. Het lijkt erop dat de Bafloërs voor de volgende wedstrijd de hulp moeten inschakelen van de vermaarde haptonoom Klaas “Zeppo” Zuidema. De ruzie met de bal dient te worden bijgelegd en Klaas zal ons hierbij gaan helpen. Hopelijk is hij nog in staat om dit voor de komende zondag te realiseren in de laatste thuiswedstrijd voor de winterstop.