2023-02-19

 

Groninger Boys 4 – RZB zo 2

 

In een uitermate boeiend duel hebben de roodzwarten afgelopen zondag hun meerdere moeten erkennen in koploper Groninger Boys. Ondanks het verlies overheerste het goede gevoel, want over de gehele wedstrijd gezien waren de Bafloërs zeker niet de mindere van hun opponenten. Uiteindelijk was het voetbalfenomeen Freddy de Grooth, die de Groningers aan een overwinning wist te helpen.

De Groningers hadden twee weken geleden mede-koploper GVAV Rapiditas met een 12-0 nederlaag naar huis gestuurd, dus voorafgaand aan de wedstrijd waren de roodzwarten gewaarschuwd voor de kracht van de thuisploeg. In het kort was het de meest scorende voorhoede tegen de minst gepasseerde verdediging, een leuke krachtmeting voor beide ploegen.

Er moest eerst nog even een scheidsrechter uit het publiek worden geplukt en de beste man had zijn zondagse kloffie aan. Het dient te worden gezegd, qua fluiten maakte de man in het zwart geen slechte indruk al was dit ook zeker te danken aan het feit dat beide ploegen wilden voetballen.

Na vijf minuten stonden de Bafloërs een beetje beteuterd te kijken, want de eerste de beste geslaagde aanval werd gelijk omgezet in een treffer. Na een goed opgezette aanval waarin spits de Grooth werd ingespeeld kwam de teruggelegde bal terecht bij een aanvaller. Het geplaatste schot van zo’n tien meter werd knap onschadelijk gemaakt door keeper van der Veen. Het gevaar was echter nog niet geweken en de in het veld terug stuiterende bal werd in één keer op de slof genomen en verdween hard en hoog in het doel.

Een domper voor de manschappen van Buma/Lantink, die tot dan toe weinig in het spel waren voorgekomen. Nadat men van de schrik was bekomen werd het een mooie clash tussen beide voetballende ploegen. De thuisploeg had het betere van het spel, maar de Bafloërs wisten af en toe met messcherpe counters er goed uit te komen. In de tiende minuut stond de stand weer gelijk.

De Groningers liepen zich vaak stuk op de stug verdedigende Bafloërs, en na weer een onderschepping ging het razendsnel. Spits Marcel Meuken werd keurig ingespeeld en via een snelle combinatie volgde er een messcherpe voorzet bij de tweede paal. Daar stond Bart Luurtsema al klaar om de bal op het doel te schieten, maar zijn opponent zag het gevaar en was de snelle linksvoor te snel af door zijn voet tegen de bal aan te plaatsen. Tot zijn ontzetting schoof de verdediger het leer echter pardoes langs zijn sluitpost heen in het doel en zette daarmee de gelijk maker op het scorebord.

De thuisploeg zette na de gelijkmaker gelijk weer aan, maar liep zich meestal stuk op de goed gepositioneerde Bafloërs, die van geen wijken wisten. Vooral Niek Beukema was een plaag voor de spits van de Groninger Boys en leverde een paar spetterende duels op de grasmat waarbij hij meestal als winnaar uit de strijd kwam. Qua spel kon het nu alle kanten op. Af en toe mocht keeper van der Veen zich even onderscheiden, want de Groningers hadden duidelijk veel vuurwerk in de benen en leverden enkele puike schoten op het doel af. Gelukkig was de afstand meestal dermate groot dat doelman van der Veen meestal ruimschoots van te voren de bal zag aankomen en onschadelijk kon maken.

Zo halverwege de eerste helft werden de Bafloërs brutaler en kwam men meer en meer onder de druk van de thuisploeg uit. Met goed opgezette combinaties zette men de achterhoede van de koploper herhaaldelijk onder druk. Juist op het moment dat de wedstrijd leek te kantelen kwamen de Groningers opnieuw op voorsprong.

Na een zeer zwakke bal naar voren werd het leer onderschept en stond menig roodzwarte op het verkeerde been. Zo ook de mee opgekomen Niek Beukema, die ondanks een lange sprint net tekort kwam om zijn tegenstander af te stoppen. Na een dieptebal wist de spits knap in balbezit te komen en zich vrij te draaien in het strafschopgebied. Half glijdend perste de aanvaller er een schot uit, die doelman van der Veen in de korte hoek verraste.

Ondanks de 2-1 achterstand werden de zondagvoetballers sterker en sterker. Al snel werd dit opnieuw omgezet in de gelijkmaker. Na een overname werd Bart Luurtsema op maat bediend en kon de aanvaller richting het vijandelijke doel sprinten. Onderweg schudde hij eerst zijn directe tegenstander van zich af en ook daarna wist hij het duel met de laatste man in zijn voordeel te beslissen. Alleen voor het doel was de linksvoor niet egoïstisch en bediende de mee opgekomen Martijn Buma op maat, waarna Buma simpel de bal in het lege doel wist te schuiven. Een prachtige snel uitgevoerde aanval.

Vlak daarna hadden de Bafloërs zowaar op voorsprong kunnen komen. Via een prima combinatie over veel schijven werd middenvelder Harm Luurtsema knap vrijgespeeld. De middenvelder had een goed schot paraat, maar zag zijn inzet bekwaam gered door de doelman.

Het spel van de roodzwarten leverde de nodige frustraties op aan de kant van de Groningers, die moesten winnen om in het spoor van medekoploper GVAV te blijven. Men ging nu over op een meer fysieke tactiek en hiervan werd vooral Niek Lantink het slachtoffer. De goed spelende middenvelder was een ware plaaggeest voor zijn directe tegenstander, maar werd uiteindelijk genadeloos over de kling gejaagd door en duidelijk gefrustreerde spits van de Groningers. Het werd even akelig in het veld en de wedstrijd dreigde te ontsporen. De man in het zwart besloot wijselijk om snel de kleedkamers op te zoeken voor een welverdiende bak thee.

Na de pauze was het spelbeeld niet veel veranderd. De Groningers probeerden het wel maar liepen zich stuk op de goed verdedigende Bafloërs, die met snelle uitvallen de tegenstander handenvol werk bezorgden. Opnieuw leverde een grove en onnodige fout de thuisploeg wederom de voorsprong op. Na een hoekschop leek het gevaar geweken en probeerde Niek Beukema zijn medespeler Stephan van Sloten op de zestien aan te spelen. De linksachter werd echter meteen door twee man op de huid gezeten en hierdoor kon de bal opnieuw laag worden ingebracht en kon een schot van de spits niet worden voorkomen. Het speeltuig werd keurig gekraakt, maar caramboleerde vervolgens voor de voeten van een Groninger. De speler knalde het ronde projectiel vanaf vijf meter hard en hoog in het doel.

De thuisploeg was nu voorzichtiger geworden en probeerde het spel te controleren door veelvuldig de bal achterin rond te spelen. Er ontstonden nu grote gaten op het middenveld en omdat beide ploegen steeds slordiger gingen spelen werd het een open gevecht. De roodzwarten moesten nu meer en meer risico nemen. Aangezien het gevaarlijkste wapen van de Bafloërs, Bart Luurtsema, niet meer kon worden gebruikt zocht men naar nieuwe mogelijkheden.

Op jacht naar de gelijkmaker liepen de Bafloërs nu echter zichzelf voorbij. Er werd te snel gekozen voor de moeilijke oplossing en de ballen naar de voorhoede toe werden steeds slordiger en lang. In een poging om nog eenmaal aan te zetten koos Niek Beukema ervoor om zich meer en meer met de aanval te bemoeien, maar bracht dit nogal wat risico’s met zich mee.

Na een zwak opgezette aanval was het nu de beurt aan de thuisploeg om een snelle counter te plaatsen. Spits Freddy de Grooth werd in stelling gebracht en ondanks verwoede pogingen om hem van de bal af te zetten wist hij zich door de verdediging heen te wurmen. Oog in oog met doelman van der Veen schoof de geroutineerde aanvaller de bal keurig langs de sluitpost heen in het doel.

Met de 4-2 op zak werd het spel van de Groningers steeds gemakkelijker en moesten de roodzwarten op jacht naar doelpunten. Ondanks het feit dat de Bafloërs het wel probeerden was de eindpass meestal onzuiver, te ver gezocht of veel te moeilijk. Er kwamen nog een paar kleine kansen voor Wim Dijkman en Niek Beukema, maar de een zag zijn inzet gekeerd door de sluitpost en de andere keer ging het schot rakelings naast het doel.

Ondanks het verlies waren beide coaches ook deze keer tevreden met het vertoonde spel. Bij vlagen spelen de Bafloërs goed en men is zeker in staat om het de koplopers zeer lastig te maken. Het kwartje wil helaas nog niet de juiste kant opvallen. Er is nog steeds verbetering mogelijk en daar wordt hard aan gewerkt.

(foto’s en film dank aan Libertus Knol en Wim Dijkman)