RZB zo 2 – Kloosterburen 3

 

Ondanks het goede spel tegen de koplopers stonden de Bafloërs de laatste weken toch telkens met lege handen. Afgelopen zondag mochten de roodzwarten niet klagen, want deze keer stonden ze wel aan de goede kant van de score, al was dit niet echt via goed spel.

In eerste instantie begonnen de mannen van Buma en Lantink prima aan de wedstrijd. De bal werd knap rondgespeeld en de gasten uit Kloosterburen moesten veel achter de bal aanlopen. Na tien minuten werd het betere spel van de thuisploeg beloond met een doelpunt. Na een snelle aanval stuurde Bart Luurtsema zijn medespits de diepte in. Niek Lantink was zijn directe opponent te snel af en leek alleen op het doel af te kunnen gaan. In een allerlaatste poging om de snelle rechtsvoor af te stoppen trok zijn opponent aan de noodrem en vloerde Lantink nipt binnen de beruchte lijnen. Scheidsrechter de Haan wees resoluut naar de stip al was men het aan de kant niet met deze beslissing eens. Volgens de toeschouwers was de overtreding buiten de beruchte lijnen gemaakt. De leidsman was echter overtuigt van zijn gelijk en kende een strafschop toe. Het was Marcel Meuken, die het vonnis mocht voltrekken en middels een harde geplaatste schuiver bracht de middenvelder zijn ploeg op een verdiende 1-0 voorsprong.

Wie had gedacht dat het nu wel klaar zou zijn kwam bedrogen uit. In plaats van rustiger te spelen werd de aanvalsopbouw van de roodzwarten met de minuut slechter. Ook verdedigend kwamen de Bafloërs nu slechter voor de dag, omdat opdrachten niet goed werden uitgevoerd. Kloosterburen kwam nu steeds gevaarlijker opduiken voor het doel van de roodzwarten.

In de zeventiende minuut lag de gelijkmaker bijna tegen de touwen. Na een voorzet werd de bal onderweg geraakt en kwam het speeltuig pardoes op het hoofd van een speler van Kloosterburen. De inzet van nog geen meter van de doellijn werd door doelman van der Veen met een reflex aangeraakt en verdween via de onderkant van de lat weer in het veld.

Niet veel later moest de doelman opnieuw aan de bak om een schot vanaf de zestien onschadelijk te maken. De roodzwarten stelden hier weinig tegenover en zochten het vooral via de diepe bal naar voren wat meestal gemakkelijk kon worden opgelost door de verdedigers van Kloosterburen.

Aanvallend waren de mannen uit Kloosterburen vaak wel dreigend, maar voor het doel was het meestal inspiratieloos en ongevaarlijk. Omdat het ook bij de thuisploeg niet echt lekker liep was er voor het publiek weinig leuks op het veld te zien.

Na een dikke twintig minuten viel toch nog plotseling de 2-0 uit het niets. Na een bevlieging van een aantal spelers werd er deze keer eens niet meteen de diepte gezocht, maar speelde men elkaar in de voeten toe. Het leverde gelijk een prima aanval op waarbij Tigchelaar en Brink de hoofdrol opeisten. Beide spelers zetten een knappe combinatie op die werd afgesloten met een afgemeten voorzet. Aangezien Kloosterburen uit positie was gespeeld was er enige paniek achterin en liep een speler onder de bal door. Bij de tweede paal was het vervolgens Bart Luurtsema die het buitenkansje op waarde wist te schatten en onberispelijk binnen schoot.

De voorsprong was tegen de verhoudingen in, want eigenlijk zat men te wachten op de gelijkmaker. Niet veel later had het zelfs 3-0 kunnen staan, maar na een onderschepping werd een vier tegen twee overtalsituatie erbarmelijk slecht uitgespeeld zodat uiteindelijk de keeper eenvoudig de bal kon oppakken. Voor de rust was het eigenlijk Kloosterburen dat het betere van het spel had. De verdediging van de Roodzwarten wist echter telkens een voet of ander lichaamsdeel in de strijd te gooien om een zekere treffer te voorkomen. Vooral de gebroeders van Sloten waren weer eens onpasseerbaar en wisten veel doelpogingen onschadelijk te maken.

Vlak voor rust werd opnieuw een poging van erg dichtbij onschadelijk gemaakt. Na een corner bij de eerste paal kon een speler van Kloosterburen inkoppen. Ook deze keer werd met man en macht de inzet van de lijn gehaald en bleef het tot aan de rust bij een comfortabele 2-0 voorsprong voor de thuisploeg.

De toeschouwers waren na de theepauze nog nauwelijks buiten of de eerste kans van de wedstrijd was alweer een feit. Opnieuw was het Kloosterburen dat aanspraak mocht maken op een doelpunt. Na een geslaagde aanval over de linkerflank werd de bal knap voorgezet op de spits. De voorhoedespeler leek eenvoudig te kunnen scoren want hij kon ongehinderd de bal van dichtbij op het doel schieten. Toch presteerde de spits het om het speeltuig geplaatst langs de verkeerde kant van de paal te mikken zodat de bankzitters met een zucht weer plaats konden nemen. De thuisploeg was gewaarschuwd.

Het spel golfde hierna wat op en neer zonder al teveel hoogtepunten. Tot de zestigste minuut. Ineens was daar weer een sprankje voetbal aan de kant van de roodzwarten te zien. Met een combinatie uit het boekje werd de complete achterhoede van Kloosterburen uit elkaar gespeeld. De uiteindelijke voorzet van Chris Bootsman kwam perfect in de voeten van de volledig vrijstaande Martijn Buma. Buma nam het speeltuig rustig aan en kon daarna koel van dichtbij de bal in het doel werken.

Na de 3-0 was de wedstrijd eigenlijk wel gespeeld, want niemand gaf meer een cent voor de gasten uit Kloosterburen die vooral aanvallend erg weinig in de melk te brokkelen hadden. Toch stond het na zeventig minuten ineens 3-1. Nadat men rondom de cornervlag wat met elkaar aan het rommelen was, viel de bal plotseling voor de voeten van een speler van Kloosterburen. Zijn voorzet op maat kon van dichtbij worden ingekopt en deze keer had keeper van der Veen geen antwoord op de inzet van dichtbij.

Kloosterburen voelde dat er misschien nog meer te halen viel en zette nogmaals aan. Het leverde een aantal gevaarlijke momenten op waarbij goalie van der Veen tot twee maal toe de bal onder de deklat moest wegslaan om een doelpunt te voorkomen. De roodzwarten hielden zich in deze fase vooral bezig met uitvallen maar waren op het moment suprême onnauwkeurig in de passing.

Met nog vijf minuten te spelen werd het nog even met de billen knijpen voor de roodzwarten. Uit het niets stond het ineens 3-2. Opnieuw werd er geknoeid in de verdediging en kreeg men het speeltuig maar niet weg uit het eigen strafschopgebied. Wederom kon na de kluts de bal voor het doel worden gegeven en ditmaal over de grond van dichtbij worden afgewerkt.

De laatste minuten speelden de roodzwarten zonder echt veel kansen weg te geven keurig uit zodat men deze keer een gelukkige overwinning aan het conto konden bijschrijven. Door het verlies van de naaste concurrenten zijn de Bafloërs nu zelfs naar de derde plaats geschoven. Een plek die men aan het begin van het seizoen niet voor mogelijk had gehouden.