2022-05-15

 

WEO 2 – RZB zo 2

 

Tja, waar moet je soms beginnen. Laten we allereerst zeggen dat WEO uit een pokkenend rijden is en dat dit zeker op de zondagmorgen een verzoeking is. Coach Buma had grote zorgen, want een team samenstellen op zo’n tijdstip en zo’n plaats na een graspopavond is een uitdaging. Tot zijn grote vreugde waren er ruim voldoende spelers voorhanden en moest hij uiteindelijk zelfs nee verkopen. Dus dat is grote klasse heren voetballers.

Okay, nu naar het voetbal zelf. De zondagvoetballers hebben een fantastische serie wedstrijden achter de rug en zijn al zes wedstrijden ongeslagen. Het vertrouwen op een goede afloop was dus groot, al weet je in de eindfase van de competitie nooit wie je deze keer als tegenstander voorgeschoteld krijgt. Op papier was het een strijd tussen de middenmoters, maar op het veld waren de verhoudingen vanaf het beginsignaal duidelijk. De roodzwarten heersten op het speelveld en het leek wel een kat en muis spelletje. Tegenstander WEO werd compleet zoek gespeeld en kwam in het eerste kwartier nauwelijks over de middellijn.

Het was dan ook zeker niet raar dat het scorebord al binnen het kwartier een treffer kon noteren. Na een prachtige combinatie werd Rene de Jonge over de linkerzijde vrijgespeeld en mocht hij onbedreigd de achterlijn opzoeken. De Jonge behield het overzicht en speelde voor het doel Rob Tigchelaar aan. De oudgediende aarzelde niet en schoot beheerst in.

Ook na de voorsprong bleef roodzwarten de aanval zoeken en dit leverde even na het kwartier opnieuw een doelpunt op. De bal werd snel rondgespeeld en hierdoor werd uiteindelijk Marcel Meuken via een steekballetje alleen voor het doel gezet. Meuken schoot het ronde projectiel beheerst langs de doelman in de goal en bezorgde zijn ploeg een rustgevende voorsprong.

De thuisploeg probeerde af en toe nog wel wat tegen te sputteren, maar men kreeg echter slechts sporadisch het vijandelijke doel in zicht. De roodzwarten bleven geduldig de bal op het veld naar elkaar toespelen en kregen kans op kans om de score te vergroten. Na een klein half uur spelen had men al zeker de derde moeten maken. Martijn Buma werd helemaal vrijgespeeld voor het doel en kon alleen op de doelman aflopen. Op zo’n vijf meter van het doel had de middenvelder alle hoeken voor het uitzoeken maar om de een of andere reden moest het hard en hoog door het midden heen. Daar wist de keeper miraculeus zijn hand tegen te krijgen en zodoende bleef het bij twee doelpunten voorsprong.

Toch wilden de Bafloërs graag voor de rust ruimer afstand nemen en men bleef daarom de tegenstander onder druk zetten. Net na het half uur kreeg men loon naar werken. Een steekballetje van Nico Pouwels werd door Rene de Jonge op waarde geschat en nadat de linksvoor zich van zijn tegenstander had ontdaan werd de bal hard en strak langs de doelman heen in de verre hoek geschoten.

Met de drie doelpunten voorsprong op zak mochten de roodzwarten de kleedkamers opzoeken voor een welverdiend kopje thee.

Na de pauze ging het snel. De tegenstander was duidelijk nog niet bekomen van eerste helft en moest vanaf de meet aan weer aan de bak. De druk van de Bafloërs leverde al meteen een hoekschop op. De corner werd genomen door Pouwels en kwam bij de eerste paal perfect op het hoofd van de instormende Rene de Jonge. Zijn geplaatste kopbal was iedereen te machtig en de bal vloog met een streep in de onbeschermde verre hoek.

De 0-4 was een voorbode van het verloop van de tweede helft, want de tegenstander had het nu wel gezien en gaf het op. Wederom stond een hoekschop aan de basis van een doelpunt alleen was het nu niet Rene de Jonge , maar broer Chris die eigenlijk op dezelfde manier wist te scoren. De voorgegeven bal werd door de instormende Chris hard en strak in het doel gekopt.

Nog geen twee minuten later hing ook de 0-6 tegen de touwen. Ook deze keer was het tandem Chris de Jonge en Nico Pouwels niet af te stoppen door de tegenstander. De Jonge stuurde Pouwels alleen op het doel af en de snelle midmid liet met een simpele schuiver de doelman vertwijfeld achter.

Juist toen de vertwijfeling aan de zijde van WEO begon toe te slaan kreeg men een doelpunt in de schoot geworpen. Na een terugspeelbal op de keeper van WEO werd er goed druk gezet en kon de sluitpost niets anders doen dan de bal wegroeien. Het projectiel werd een klein beetje gedragen door de wind en waaide pardoes over het middenveld van de roodzwarten heen. In niemandsland wist een speler van WEO net even eerder de bal op te pikken dan de instormende Stephan van Sloten en hij kon daarna op snelheid richting het doel van de Bafloërs lopen. Aangezien er niemand was om de bal op af te spelen besloot de rechtsvoor maar een schot op de goal te wagen. Het ronde projectiel vloog hard en hoog vlak langs de paal in de korte hoek van het doel binnen. Een mooi doelpunt, al scoor je waarschijnlijk niet vaak op deze manier in één seizoen.

Gelukkig pakten de roodzwarten het na de tegentreffer snel weer op, want het gejuich aan WEO zijde was nog niet verstompt of de bal lag alweer aan de andere kant tegen de touwen. Opnieuw was er een rol weggelegd voor Stephan van Sloten. Deze keer echter op positieve wijze. De linksachter liet zich van zijn beste zijde zien, pakte een tegenstander de bal af en stormde pardoes door over het gehele veld. Zijn passje werd vervolgens op waarde geschat door Rene de Jonge, die op snelheid de gehele achterhoede zijn hakken liet zien. Middels een diagonaal hard en bekeken schot was ook deze keer de keeper slechts een toeschouwer en zag de bal droog langs hem heen tegen de touwen belanden.

Er was nog een klein half uur te spelen en met een 1-7 voorsprong lonkten de dubbele cijfers alweer voor de roodzwarten. De thuisploeg zat er nu letterlijk en figuurlijk helemaal doorheen en de vraag was allang niet meer wie zou winnen, maar nog slechts hoe hoog de uiteindelijke uitslag zou worden. De treffers vielen als rijpe appelen en ook Pieter Buma wist te profiteren van de algehele malaise aan de zijde van de thuisploeg.

Na een hoge voorzet van Joerie Veenstra kopte een spelers van WEO de bal onbedoeld door. De bal caramboleerde over de achterhoede heen, waarna Buma er als de kippen bij was om de doelman middels een lobje kansloos achter te laten.

De wedstrijd was allang gespeeld en dus werden er nu hier en daar wat wisselingen doorgevoerd. Dit kwam het spel van de roodzwarten niet ten goede, want men moest opnieuw het ritme oppikken. De thuisploeg profiteerde optimaal van de omzettingen en wist zowaar een tweede treffer te produceren. Nadat de roodzwarten zichzelf een beetje verloren in het combinatiespel kon de bal worden onderschept. Er werd meteen de diepte gezocht en opnieuw was een speler van WEO iedereen te snel af. Oog in oog met doelman Tigchelaar werd de bal hard en strak langs de sluitpost heen in het doel geschoten.

Na de 2-8 viel het spel een beetje dood aan beide kanten. De thuisploeg was kapot gespeeld en bleef rond het zestienmetergebied hangen en de roodzwarten wisten ondanks enkele goede kansen niet te scoren. Met nog een klein kwartier te spelen leek Peer Luurtsema opnieuw uit een corner het doel te vinden, maar met een katachtige reflex hield doelman de bal uit het doel.

Het lukte uiteindelijk nog wel om de 2-9 te maken, want na een ingooi sloeg een speler van WEO de bal in het strafschopgebied met de hand weg. Doelman en speler van der Veen mocht het vonnis voltrekken en schoot de bal beheerst in de linkerhoek binnen. Hierna vond de scheidsrechter dat een grotere afstraffing de thuisploeg bespaard mocht blijven en floot de wedstrijd ten einde.