2023-01-29

 

NEC Delfzijl 2 – RZB zo 2

 

Onder barre omstandigheden vroeg in de ochtend voetballen is niemand zijn hobby, maar een zwaar bevochten overwinning bij de tegenstander eruit slepen maakt dan weer heel veel goed. Coach Lantink had de beschikking over een nagenoeg voltallige selectie van maar liefst zeventien man en het kostte hem heel wat hoofdbrekens om iedereen een plaatsje te geven op het veld.

Met een snerpende tegenwind en een miezerig regenbui begonnen de Bafloërs goed aan de wedstrijd. De thuisploeg liet het initiatief vooral aan hun tegenstander en waren vooral bezig om in de omschakeling voor gevaar te zorgen.

De eerste kans van de wedstrijd was dan ook voor de roodzwarten. Nadat voorstopper Beukema zich met de aanval ging bemoeien werd zijn schot met heel veel moeite gestopt door de sluitpost van de Delfzijlsters. De terug stuiterende bal leek een simpele prooi voor de instormende Marcel Meuken te worden, maar de spits moest het met zijn chocoladebeen doen en maakte er ook inderdaad geen chocolade van. Zijn inzet verdween slapjes in de handen van de keeper.

Ook hierna hadden de roodzwarten volledige controle over de wedstrijd en golfde menig aanval richting het vijandelijke doel, de laatste beslissende pass was echter meestal te lang of te onnauwkeurig om echt voor gevaar te zorgen. Na een mooie combinatie mocht Meuken nogmaals zijn geluk beproeven vanaf het zestienmeter gebied, helaas scheerde zijn inzet deze keer rakelings over de goal.

Tot dan toe had keeper van der Veen behalve wat terugspeelballen weinig te doen gehad. NEC Delfzijl loerde voornamelijk op de counter en had daarvoor ook een goed wapen in de vorm van een rappe rechtsvoor. Na een dieptepass verwachtte iedereen eigenlijk dat de bal over de achterlijn zou rollen. Met een indrukwekkende sprint wist de rechtsvoor niet alleen het leer binnen te lijnen te houden, maar ook nog een puike voorzet af te leveren. De strakke bal voor het doel werd op waarde geschat en belandde via de kluts tussen keeper, spits en voorstopper plotseling in het doel. En zo sta je dan tegen de verhoudingen ineens met 1-0 achter.

De Bafloërs waren duidelijk aangeslagen en het spel werd nu ook onrustiger en feller. Het leverde over en weer veel overtredingen op waarbij de scheidsrechter vaak zijn eigen regels hanteerde over wat wel en geen overtreding was. Door het fysieke spel van de tegenstander verloren de Bafloërs een beetje het initiatief. Het spel werd slordiger en de vele diepe ballen zorgden ervoor dat het spel slordiger werd. Er waren nu kleine kansjes over en weer, maar beide keepers waren in staat om de ballen vaak simpel op te pakken.

Na een aanval van de roodzwarten had men een strafschop moeten krijgen toen een diepe bal door de tegenstander opzichtig met de arm in het eigen strafschopgebied onder controle werd gebracht. De man in het zwart zag het wel, nam ook de fluit in de mond maar besloot dat het toch wel een erg goedkope strafschop zou worden en het verwachte fluitje bleef uit. Sterker nog na een aanval van de Delfzijlsters kon de beste man vanaf de middencirkel zien dat het een hoekschop aan de andere kant was terwijl zijn grensrechter toch duidelijk doeltrap aangaf.

De kleine ergernissen over de leidsman stapelden zich op. De goed spelende Marcel Meuken speelde een belangrijke rol in de gelijkmaker. Niet alleen zette hij met een prachtige combinatie de aanval zelf op. Hij leek daarna ook alleen op het doel af te mogen gaan. Net binnen het strafschopgebied werd de aanvaller echter van achteren neergesabeld. De man in het zwart kon nu niets anders doen dan een strafschop geven, elke andere beslissing was zeker in een rel geëindigd. De elfmeter werd vervolgens onberispelijk binnen geschoten door Christian Bootsman en betekende de verdiende gelijkmaker.

De roodzwarten wilden graag meer, maar speelden veel te vaak de lange bal. Als men al eens leuk combineerde werd de aanval veelal afgebroken door een harde overtreding en moest men weer helemaal opnieuw beginnen. Het bleef bij wat bibbervoetbal en geen van beide ploegen leek nog te kunnen scoren tot aan de veertigste minuut. Nadat de roodzwarten al een paar keer met man en macht de razendsnelle rechtsvoor hadden weten af te stoppen wist de speler zich eindelijk eens van zijn juk te ontdoen en sneed naar binnen. Ook deze keer leek de klus geklaard te worden door een gemeenschappelijke inzet, maar het onvoorspelbare projectiel kwam via de kluts pardoes voor de voeten van de spits. Ondanks snel uitlopen van doelman van der Veen werd het leer vervolgens hard in straks langs hem heen in het doel geschoten. Met de 2-1 achterstand mochten de Bafloërs de kleedkamers opzoeken.

De tweede helft was nog geen twee minuten oud toen de roodzwarten wakker werden geschud. Na een diepe bal kon de spits alleen op het doel aflopen. Ook deze keer kwam doelman van der Veen goed uit zijn goal en wist nu wel het speeltuig dusdanig aan te raken dat het met een sisser afliep. De Bafloërs wisten dat ze zich geen verdere frivoliteiten (mooi woord Klaas) konden veroorloven.

Gelukkig pakte men het hierna goed op en kreeg men door goed spel langzamerhand steeds meer controle over het spel. De bal ging nu prima rond van man tot man en het leek een kwestie van tijd voor de gelijkmaker, die kwam er ook prompt. Na een prima combinatie op het middenveld werd de ingewisselde Bart Luurtsema vrijgespeeld. De spits kapte keurig naar binnen en knalde vervolgens a la Anthony van Ajax de bal in de verre hoek langs de keeper binnen.

Met de 2-2 op zak gingen de Bafloërs met de minuut beter spelen. Het was in deze fase eenrichtingsverkeer en de ene na de andere leuke combinatie volgde. Het overwicht van de roodzwarten was enorm en de voorsprong hing dus in de lucht. Wederom was het Bart Luurtsema die de trekker wist over te halen. De behendige spits slalomde op artistieke wijze door de verdediging van de thuisploeg om vervolgens binnen de zestien snoeihard met de linkerpoot uit te halen. Zelfs zijn begeleiders en medespelers wisten niet dat de spits zo’n goed linkerbeen had en konden alleen maar oe en ah roepen.

De voorsprong was zwaar verdiend en het leek nu op een walk over uit te lopen. De Delfzijlsters liepen nu van het kastje naar de muur en er was nog maar één ploeg op het veld aan het voetballen. Totdat de man in het zwart het tijd vond om in te grijpen. Na een diepe bal stond een opponent “duidelijk” buitenspel en werd hiervoor ook keurig gevlagd. Het fluitsignaal bleef echter uit, de leidsman had namelijk vanaf zijn geliefde middencirkel geconstateerd dat het geen buitenspel was en keurde de treffer goed.

Met de 3-3 op het scorebord viel op dat moment nog wel te leven, want er was nog een zee van tijd te spelen en het overwicht van de roodzwarten was dusdanig dat het ook nu een kwestie van tijd was dat er opnieuw gescoord zou worden. Klaarblijkelijk was de leidsman op dezelfde gedachte gekomen en dus besloot hij een nieuwe eigen regel in te voeren. Nadat Martijn Buma op het middenveld werd aangetikt besloot hij een discussie aan te gaan met zijn tegenstander en werd daarop voor vijf minuten naar de kant gestuurd.

Met en man meer in het veld kon de thuisploeg nog steeds geen potten breken, maar het ontregelde wel het goede spel van de roodzwarten. Het werd nu slordig en harder op het veld en de kleine overtredingen stapelden zich nu op. Zelfs toen Buma weer het veld mocht betreden was het spelbeeld rommelig. Pas een kwartier voor tijd leken de Bafloërs te beseffen dat er weer gecombineerd moest worden om tot scoren te komen. Delfzijl zag de bui hangen en ging nu over op grovere middelen, de benen van menig Bafloër werd nu toch echt voor bal aangezien. De man in het zwart floot nu keurig voor elke overtreding, maar het was aan de zelfbeheersing van de roodzwarten te danken dat het niet uit de hand liep.

Met nog vijf minuten te spelen viel de bevrijdende voorsprong dan toch. Ook coach Lantink had namelijk zijn troefkaart ingezet in de vorm van Niek Lantink. De snelle rechtsvoor liet na een mooie actie zijn directe opponent de hakken zien en sprintte richting het doel. In plaats van zelfzuchtig op het doel te rammen werd de bal keurig breed gelegd op de instormende Bart Luurtsema de van dichtbij zijn hattrick kon aantekenen.

Uiteindelijk een zwaarbevochten, maar niet minder verdiende overwinning. Hiermee zijn de roodzwarten nu aan de middenmoot ontsnapt en kan men naar boven kijken op de ranglijst. Volgende week staat naaste concurrent Harkstede in ieder geval een zware wedstrijd te wachten op het veld in Baflo.